Oh Mo Dhuthaich - Oh My Country - Capercaillie

O mo dhuthaich' stu th’air m’aire

Uibhist chumhraidh ur anan gallan,

Far a faighte na daoin' uaisle,

Far 'm bu dual do Mha 'ic Ailein.

Tir a' mhurain, tir an eorna

Tir 's am pailt a h-uile seorsa

Far am bi na gillean oga

Gabhail oran 's 'g ol an lionna

Thig iad ugainn, carach, seolta

Gus ar mealladh far ar n-eolais;

Molaidh iad dhuinn Manitoba,

Duthaich fhuar gun ghual, gun mhoine.

Cha leig mi leas a bhith 'ga innse,

Nuair a ruigear, 'sann a chithear,

Samhradh goirid foghar sitheil,

Geamhradh fada na droch-shide

Nam biodh agam fhin de storas

Da dheis aodaich, paidhir bhrogan

Agus m’fharadh bhith 'nam phoca

'Sann air Uibhist dheanainn seoladh.

Oh My Country

O my country are on my mind

Fresh, fragrant Uist of the saplings,

Where the noble men are found

Who gave their hereditary allegiance to «Mac ic Ailein».

Land of seabed, land of barley

Land of abundance of every kind

Where the young lads will be

Singing songs and drinking beer

They will come to us cunning and wily

In order to entice us from our homes

They will praise Manitoba to us

A cold country with no coal and no peat!

I don’t need to say

That when we reach it we’ll see it

A short summer and a peaceful autumn

A long winter of bad weather.

If I had riches

A change of clothes and a pair of shoes

And my prayer in my pocket

It is to Uist that I would be sailing.

O mijn land, je bent in mijn gedachten

Verse geurige Uist van de jonge boompjes,

Waar de edelen worden gevonden,

Waar Clanranald altijd heen ging.

Land van helmgras, land van gerst

Land in overvloed van alle soorten

Waar de jonge jongens zullen zijn

Zingen en bier drinken

Ze komen van ons, sluw, sluw

Om ver van onze kennis te worden misleid;

Ze zullen ons Manitoba prijzen,

Koud land zonder kolen, zonder turf.

Onnodig te zeggen,

Wanneer het is bereikt, wordt het gezien,

Korte zomer rustige herfst,

Lange winter met slecht weer

Als ik mijn eigen winkel had

Twee juiste kleren, een paar schoenen

En mijn tarief is een zak

Het was op Uist dat ik zou zeilen.

Oh mijn land

O mijn land is in mijn gedachten

Frisse, geurige Uist van de jonge boompjes,

Waar de edele mannen worden gevonden

Die hun erfelijke trouw betuigden aan «Mac ic Ailein».

Land van zeebodem, land van gerst

Land van overvloed van elke soort

Waar de jonge jongens zullen zijn

Liedjes zingen en bier drinken

Ze zullen sluw en sluw naar ons toe komen

Om ons uit onze huizen te lokken

Ze zullen Manitoba aan ons prijzen

Een koud land zonder kolen en zonder turf!

ik hoef niet te zeggen

Dat wanneer we het bereiken, we het zullen zien

Een korte zomer en een rustige herfst

Een lange winter met slecht weer.

Als ik rijkdom had

Een verandering van kleding en een paar schoenen

En mijn gebed in mijn zak

Het is naar Uist dat ik zou zeilen.