Mars (Stødig Alene) - Calvert, Don Martin

Ikke fortell meg

Det var takket være deg

Stødig som et fjell

Skal jeg bryte vei

Så ikke fortell meg

Hva jeg skal si

For nå er ikke jeg lenger din

De som bestemmer

De er gamle venner

De som bestemmer

De er med og hemmer

Han og han og han

De passer på

Han og han og han

De passer på

Det kan være hardt å rive plasteret av

Men er det ferdig, er det ferdig, man må kaste det da

Jeg pleide å tenke va’kke lenger meg

Kanskje på tide jeg beveger meg min egen vei

Jeg måtte bryte meg fri, gjøre meg

Det var nok det beste som kunne skje

Men jeg kunne ikke se det klart nok

Jeg prøvde å få det til å funke lenger enn jeg burde

Og nølte nok med å se det sjøl selv om jeg burde kunne

Men nå har jeg røska meg løs

Tar det mønsteret som holdt oss fast

Hoppa av det toget der, snakkes det er min holdeplass

Hvor det er jeg tråkker, er det ingen som bestemmer

Jeg får til mer når jeg er meg og uten noen som hemmer

Så jeg hører ikke mer på de som ber meg repetere feil

Nå står jeg stødig her og sterkere på mine egne bein

De som bestemmer

De er gamle venner

De som bestemmer

De er med og hemmer

Han og han og han

De passer på

Han og han og han

De passer på

Vertel het me niet

Het was dankzij jou

Stabiel als een berg

Zal ik mijn weg breken

Dus vertel het me niet

Wat moet ik zeggen

Omdat ik nu niet meer van jou ben

Zij die beslissen

Ze zijn oude vrienden

Zij die beslissen

Ze zijn betrokken en belemmeren

Hij en hij en hij

Ze zorgen

Hij en hij en hij

Ze zorgen

Het kan moeilijk zijn om de pleister eraf te scheuren

Maar als het klaar is, is het klaar, je moet het weggooien

Vroeger dacht ik veel langer na

Misschien wordt het tijd dat ik mijn eigen weg ga

Ik moest me losmaken, mezelf maken

Het was waarschijnlijk het beste wat kon gebeuren

Maar ik kon het niet duidelijk genoeg zien

Ik probeerde het langer te laten werken dan zou moeten

En waarschijnlijk geaarzeld om het zelf te zien, ook al zou ik dat moeten kunnen

Maar nu ben ik losgebroken

Het patroon volgen dat ons vasthield

Spring uit die trein, het is mijn halte

Waar het is, ik stap, niemand beslist

Ik krijg meer gedaan als ik mezelf ben en zonder dat iemand me tegenhoudt

Dus ik luister niet meer naar degenen die me vragen om fouten te herhalen

Nu sta ik hier stabiel en sterker op mijn eigen benen

Zij die beslissen

Ze zijn oude vrienden

Zij die beslissen

Ze zijn betrokken en belemmeren

Hij en hij en hij

Ze zorgen

Hij en hij en hij

Ze zorgen