Guantanamero - Buena Fe

Como aquí vino el yanqui

y nos mordió la tierra,

se bebió de un golpe

Discreta la inversión,

pues si un día la guerra,

sería como donarle

fortuna a la muerte.

Como a los pichones

cuando abren el pico,

pa’que mamá paloma

venga y te alimente,

salud y educación, toma

pa’que seas rico,

ya lo demás vendrá despacio

y lentamente,

lentamente…

Guantanamero, guajiro guantanamero

Dicen que, dicen que…

Dice Gerardo Alfonso

que a los grandes negros

les ha costado doble llegar a gigantes

pues sepan

que a los grandes de este pueblo,

les cuesta mucho

y desafiar ser emigrantes.

A veces, porque como si corsarios

nos aplican bien la ley de la ventaja,

otras veces, la autoestima baja

no sabemos qué hacer

con lo extraordinario.

Yo no creo en el desierto del intento,

ni el rencor, ni el desconcierto

derramado en el atril.

Ni pretendo, a la orilla de este verso

desafiar al universo

y mucho menos herir.

Pel sumo de la suerte.

ero dime,

dónde pongo este trastazo

que me llega como abrazo

pisoteando el porvenir

y susurra siempre a modo de consejo,

como epitafio moderno:

¿qué coño tú haces aquí?

Si yo soy guantanamero,

guajiro guantanamero,

Guantanamero,

guajiro guantanamero.

Mientras voy guindado

de mi propio sueño,

metiendo cabeza como aventurero,

si me zafo y obviamente me despeño

recuerden que fui yo quien dijo:

Guantanamero, guajiro guantanamero

Guantanamero, guajiro guantanamero.

Guantanamero, guajiro guantanamero

Guantanamero, guajiro guantanamero.

Vivo en el país que no se ha cansado

de pretender ser el más equitativo,

yo doy promesas

si pregunta un extranjero:

Por qué en otro lugar

nos llaman palestinos.

Zoals hier kwam de yankee

en de aarde beet ons,

hij dronk in één keer op

Discrete investering,

Nou, als op een dag de oorlog,

het zou zijn als doneren

fortuin tot de dood.

zoals de duiven

als ze hun snavel openen,

waarom mama dook?

kom en voed je,

gezondheid en onderwijs, neem

dat je rijk bent,

de rest komt langzaam

en langzaam,

langzaam…

Guantanamo, Guajiro Guantanamo

Ze zeggen dat, ze zeggen dat...

Gerardo Alfonso zegt:

dan voor de grote zwarten

het heeft ze twee keer gekost om reuzen te bereiken

goed weten

dat de groten van deze stad,

het kost ze veel

en daag uit om emigrant te zijn.

Soms, want alsof het piraten zijn

ze passen de wet van voordeel goed op ons toe,

andere keren, laag zelfbeeld

we weten niet wat te doen

met het buitengewone.

Ik geloof niet in de woestijn van proberen,

noch rancune noch verbijstering

op de lessenaar gemorst.

Ik pretendeer ook niet, aan de rand van dit vers

trotseer het universum

en veel minder pijn.

Pel sumo van geluk.

Ik was me vertellen,

waar plaats ik deze rotzooi?

dat komt naar me toe als een knuffel

de toekomst vertrappen

en altijd fluistert bij wijze van advies,

als een modern grafschrift:

wat doe jij hier in godsnaam?

Als ik uit Guantanamo kom,

Guantanamo-boer,

Guantánamo,

Guantanamo-boer.

terwijl ik hang

van mijn eigen droom,

mijn hoofd steken als een avonturier,

als ik losraak en natuurlijk val ik

onthoud dat ik het was die zei:

Guantanamo, Guajiro Guantanamo

Guantanamo, guajiro Guantanamo.

Guantanamo, Guajiro Guantanamo

Guantanamo, guajiro Guantanamo.

Ik woon in het land dat niet moe is

proberen de meest rechtvaardige te zijn,

ik beloof het

als een buitenlander vraagt:

waarom ergens anders?

Ze noemen ons Palestijnen.