Fin de Fiesta - Buena Fe

Soy aprendiz

de un gran campeón de fin de fiesta,

de corcho son mis grandes ganas de vivir;

flotar en aguas claras,

nadar en las infectas,

júbilo, trapo y lentejuelas esperando hervir.

Al menos digo, cuando canto, lo que pienso,

en estos tiempos tan llenos de doble fe

Tú no me tengas miedo

hoy me prometo manso,

quizás mañana me arrepienta

y no perdonaré

Dónde van la sonrisa y la gente,

dónde dejan tanto sufrimiento

a matar tantas ganas de muerte

y llenarse de vida por todo su cuerpo,

por encima de hombro me miras,

por debajo del hombro me veo.

Tú también necesitas

tu dosis de malicia y ajetreo.

Soy aprendiz

de un gran campeón de fin de fiesta,

de corcho son mis grandes ganas de vivir

Flotar en aguas claras,

nadar en las infectas,

júbilo, trapo y lentejuelas esperando hervir.

Al menos digo, cuando canto, lo que pienso

en estos tiempos tan llenos de doble fe

Esta vez tú no me tengas miedo,

esta vez yo me prometo manso,

quizás mañana me arrepienta

y no perdonaré

Porque el verso me pide Caribe

aunque el tiempo me aprieta la soga

y la arenga se ha puesto más densa

por todas las teles y las emisoras

no abandonan a este pobre diablo

los fantasmas de los «llegaypones»

y en mis venas transcurre la sangre

de tertulia y barracones.

No me esperes de frente al silencio,

ni en la trampa de los inocentes

A lo blanco le pongo de negro

y a lo negro le pongo la mente,

que mañana será de regreso

si del miedo será la derrota,

llore quien quiera llorar,

viva quien quiera vivir.

No perdonaré.

No perdonaré.

No perdonaré.

ik ben leerling

van een geweldige eindkampioen,

van kurk zijn mijn grote wil om te leven;

drijven in helder water,

zwemmen in de infectas,

vreugde, vod en pailletten wachten om te koken.

Ik zeg tenminste, als ik zing, wat ik denk,

in deze tijden zo vol dubbel vertrouwen

je hoeft niet bang voor me te zijn

vandaag beloof ik me zachtmoedig,

misschien heb ik er morgen spijt van

en ik zal niet vergeven

Waar gaan de glimlach en de mensen heen,

waar laten ze zoveel lijden achter?

om zoveel doodsverlangen te doden

en vervuld worden met leven door je hele lichaam,

over je schouder kijk je me aan,

onder de schouder zie ik mezelf.

je hebt ook nodig

jouw dosis kattenkwaad en drukte.

ik ben leerling

van een geweldige eindkampioen,

van kurk zijn mijn grote wil om te leven

drijven in helder water,

zwemmen in de infectas,

vreugde, vod en pailletten wachten om te koken.

Ik zeg tenminste, als ik zing, wat ik denk

in deze tijden zo vol dubbel vertrouwen

Deze keer ben je niet bang voor mij,

deze keer beloof ik me zachtmoedig,

misschien heb ik er morgen spijt van

en ik zal niet vergeven

Omdat het vers me om Caribe vraagt

hoewel de tijd mijn touw strakker maakt

en de tirade is dichter geworden

voor alle tv's en de stations

verlaat deze arme duivel niet

de geesten van de «llegaypones»

en door mijn aderen stroomt het bloed

van sociale bijeenkomsten en kazernes.

Wacht niet op mij voor de stilte,

noch in de val van de onschuldigen

Ik zet wit in zwart

en op het zwart richtte ik mijn gedachten,

dat morgen terug zal zijn

als angst een nederlaag zal zijn,

huilen wie wil huilen,

Leef wie wil leven.

Ik zal niet vergeven.

Ik zal niet vergeven.

Ik zal niet vergeven.