Noviembre - Buena Fe

La dimensión en que quiero besarte

y no puedo

La dimensión en que me florece este amor

Donde las musas procuran dar a luz los sueños

Donde me robé tu rostro frente a una puesta de sol.

Hoy le he pedido permiso a mis valientes miedos

Esos que me han permitido volar, sin caer

Y aunque aseguran que van a guardarme

el recuerdo

Que resistirán tus besos

No lo pueden prometer.

Almas a la obra

Hagamos una herida entre dos

Yo pongo mi pecho, tú pondrás la sombra

Sé que el mar perdona las veces

Que le hemos lanzado pedazos de historias

Aún sin terminar.

Yo le regalé a la noche unos cuerpos hambrientos

Como una ofrenda pidiéndole la bendición

Hubo una fiesta de carne, gemido y deseo

Ella nos miró a los hijos, pero no nos contestó.

La dimensión en que quiero besarte y no puedo

Aunque tal vez, mas no lo vas a sentir

Hay una musa muy queda de corto pelo

De azulísimos azules casi a punto de parir.

Almas a la obra

Hagamos una herida entre dos

Yo pongo mi pecho, tú pondrás la sombra

Sé que el mar perdona las veces

Que le hemos lanzado pedazos de historias

Aún sin terminar noviembre…

Aún sin terminar noviembre…

Aún sin terminar noviembre…

Aún sin terminar noviembre…

De dimensie waarin ik je wil kussen

en ik kan niet

De dimensie waarin deze liefde bloeit

Waar de muzen dromen willen baren

Waar ik je gezicht stal voor een zonsondergang.

Vandaag heb ik toestemming gevraagd voor mijn dappere angsten

Degenen die me hebben laten vliegen, zonder te vallen

En hoewel ze verzekeren dat ze me zullen houden

de herinnering

Dat je kussen weerstand zullen bieden

Ze kunnen het niet beloven.

Zielen aan het werk

Laten we een wond maken tussen twee

Ik leg mijn borst, jij zal de schaduw zetten

Ik weet dat de zee de tijden vergeeft

Dat we stukjes verhalen naar hem hebben gegooid

Nog onvoltooid.

Ik heb de nacht wat hongerige lichamen gegeven

Als een offer om de zegen te vragen

Er was een feest van vlees, gekreun en verlangen

Ze keek naar ons, kinderen, maar antwoordde ons niet.

De dimensie waarin ik je wil kussen en ik niet kan

Hoewel misschien, maar je zult het niet voelen

Er is een muze die heel stil is met kort haar

Zeer blauwe blues die bijna gaat bevallen.

Zielen aan het werk

Laten we een wond maken tussen twee

Ik leg mijn borst, jij zal de schaduw zetten

Ik weet dat de zee de tijden vergeeft

Dat we stukjes verhalen naar hem hebben gegooid

Nog steeds niet over november...

Nog steeds niet over november...

Nog steeds niet over november...

Nog steeds niet over november...