Pantheon of Forsaken Gods - Brymir

The ancient temples crumbling

And their wisdoms long gone

The fire of sacrifice

Now tended by none

For altars were constructed

For the Gods that spoke of peace

But the ancient oath was broken

The serpent was unleashed

The amassing darkness loomed ahead

And the leaders of their people bled

Souls as black as the starless midnight sky, they cry

At the pantheon of forsaken Gods

With the flames now raging skywards

From the darkest pits beneath

The forsaken fathers rising

With the traitors at their feet

The ancient tombs were opened

And the wisdoms once more spoken

But the final pages stated

Their fate, their fate was sealed

The sky now raining embers

And the stars turned to dust

Above, their sun was vanishing

And the silver moon undone

Above the storm they harken

To the serpent Gods request

«Curse you for your insolence

Your world I will set ablaze!»

In eternal pain they will confine

Amongst the flames their fathers name they cried

Souls as black as the darkest midnight sky they die

At the pantheon of forsaken Gods

De oude tempels die afbrokkelen

En hun wijsheden zijn allang verdwenen

Het vuur van het offer

Nu verzorgd door niemand

want er werden altaren gebouwd

Voor de goden die over vrede spraken

Maar de oude eed werd gebroken

De slang is losgelaten

De toenemende duisternis doemde voor ons op

En de leiders van hun volk bloedden

Zielen zo zwart als de sterrenloze nachtelijke hemel, ze huilen

In het pantheon van verlaten goden

Nu de vlammen naar de hemel razen

Van de donkerste kuilen eronder

De verlaten vaders die opstaan

Met de verraders aan hun voeten

De oude graven werden geopend

En de wijsheden nogmaals uitgesproken

Maar de laatste pagina's vermeldden

Hun lot, hun lot was bezegeld

De lucht regent nu sintels

En de sterren veranderden in stof

Boven was hun zon aan het verdwijnen

En de zilveren maan ongedaan gemaakt

Boven de storm luisteren ze

Op het verzoek van de slang Gods

"Vervloek je voor je brutaliteit"

Jouw wereld zal ik in vuur en vlam zetten!»

In eeuwige pijn zullen ze opsluiten

Tussen de vlammen riepen ze hun vaders naam

Zielen zo zwart als de donkerste nachtelijke hemel die ze sterven

In het pantheon van verlaten goden