Seul dans la foule - Broussaï

Devant nous s’ouvre le second millénaire

L’homme moderne entre dans une nouvelle ère

Les poussières de nos actes flottent dans l’atmosphère

Un monde qui oublie les siens progresse sans repère

A mesure que la possibilité grandit

La couleur de l’horizon s’obscurcit

Le rapport entre les hommes se durcit

Est-on prêt à en payer le prix?

Seul dans la foule…

Perdu dans les allées de la fourmilière

Une mégapole aux allures singulières

J’avance dans les rues bondées en solitaire

L'âme d’un voyageur en plein désert

Là-bas, où les gens n’ont presque rien

Les regards se croisent, on se tend la main

Ici les automates tracent tous leur chemin

Si proche de mes semblables et pourtant si loin

Chaque jour, je marche seul dans la foule

Si quelqu’un tombe, personne ne se retourne

Une réalité glacée en découle

Dans les flots nous sommes seuls face à la houle

Seul dans la foule…

Voor ons ligt het tweede millennium

De moderne mens gaat een nieuw tijdperk in

Het stof van onze daden drijft in de atmosfeer

Een wereld die zijn eigen vorderingen ongemerkt vergeet

Naarmate de mogelijkheid groeit

De kleur van de horizon wordt donkerder

De relatie tussen de mannen verhardt

Zijn we bereid de prijs te betalen?

Alleen in de menigte...

Verdwaald in de steegjes van de mierenhoop

Een megapolis met unieke looks

Ik loop alleen door de drukke straten

De ziel van een reiziger midden in de woestijn

Daar, waar mensen bijna niets hebben

Ogen ontmoeten elkaar, we reiken uit

Hier volgen de automaten allemaal hun pad

Zo dicht bij mijn soort en toch zo ver

Elke dag loop ik alleen in de menigte

Als iemand valt, draait niemand zich om

Er ontstaat een huiveringwekkende realiteit

In de golven zijn we alleen tegen de deining

Alleen in de menigte...