Le temps de vivre - Broussaï

aujourd’hui je ne vais rien faire

et ça pourrait bien me plaire

de prendre le temps de vivre

que l’oisiveté me délivre

orteils en éventails je vais prendre un bain de soleil

oublier le travail dans le plus simple appareil

je vais mettre mes sens en éveil

révéler l’oisif qui en moi sommeil

certains penseront de moi que je cède à la paresse

que mon gout pour le repos est synonyme de faiblesse

mais c’est un cri, un signal de détresse

en d’autres temps on appelait ça la sagesse

on me blâme quand on me prend à rêver

parce que profiter reste ma priorité

la vie est trop précieuse pour la passer à travailler

avancer c’est aussi savoir s’arrêter

refrain x2

des rayons solaires me caressent dans le sens du poil

donne moi des couleurs chaudes pour tapisser ma toile

je prends la douceur de vivre par la main

j’l’emmène se poser tranquille sans penser au lendemain

À l’ombre d’un pas, se balancer sur un hamac

la tête dans les nuages je profite du spectacle

je goute un cône allonger sur cette peau bronzée

surfer sur ces courbes, ces belles vagues ondulées

répondre à cette envie de déguster ce miel

une chaleur me berce doucement jusqu’au 7ème ciel

instant divin je veux le forfait illimité

j’appuie sur pause pour que le temps puisse s’arrêter

refrain

me délivre

prendre le temps de vivre

me délivre

prendre le temps de vivre

(Merci à Mélodie GOMES pour cettes paroles)

vandaag ga ik niets doen

en misschien vind ik het leuk

om de tijd te nemen om te leven

laat luiheid mij bevrijden

gewaaierde tenen Ik ga zonnebaden

vergeet het werk in het eenvoudigste apparaat

Ik zal mijn zintuigen wakker maken

onthul de leegloper die in mij slaapt

sommigen zullen me als lui beschouwen

dat mijn smaak voor rust synoniem is met zwakte

maar het is een kreet, een signaal van nood

in andere tijden werd het wijsheid genoemd

Ik krijg de schuld als ik word betrapt op dromen

want genieten blijft mijn prioriteit

het leven is te kostbaar om het werkend door te brengen

vooruitgaan betekent ook weten wanneer je moet stoppen

refrein x2

zonnestralen strelen me in de richting van het haar

geef me warme kleuren om mijn canvas te lijnen

Ik neem de zoetheid van het leven bij de hand

Ik laat hem rustig rusten zonder aan de volgende dag te denken

In de schaduw van een voetstap, schommelend in een hangmat

hoofd in de wolken genietend van de show

Ik proef een kegel die op die gebruinde huid ligt

surf deze bochten, deze prachtige golvende golven

reageer op dit verlangen om deze honing te proeven

een warmte wiegt me zachtjes naar de 7e hemel

goddelijk moment Ik wil het onbeperkte abonnement

Ik druk op pauze zodat de tijd kan stoppen

Refrein

bezorg me

neem de tijd om te leven

bezorg me

neem de tijd om te leven

(Met dank aan Mélodie GOMES voor deze teksten)