The Vanishing Act - Bright Eyes

Were you surprised that we never spoke?

Then in the still of the night-when nothing stirs-

I woke and I gathered up some clothes.

I never planned on this but its the way it goes

and now it all seems so familiar like pages turned on calendars

we get the same twelve months to fuck things up-year after year-

and i can’t believe how down i am like the well i’m being lowered in,

now water stops, the bucket drops us farther and farther down.

Well i guess that you never knew me, or at least not well enough.

So i fill my gut with dark red wine until my brain shuts off and my eyes go blind.

You won’t see me there in that thick black air-yeah.

i’ll finally make something disappear.

Because i’ve been practicing disappearing

and i think that i’ve got it down but now there is no sun just a cellar.

Nowhere is sky its just that black, black dirt.

Expanding outwards just echoes for answers

not that it matters if its back or its forwards.

Unhappy lovers with baskets of flowers use them as markers-

the place where your bed once stood a time when it still felt good.

But you’ll get that feeling back,

you just need sometime to drink

and so i’ll fill my gut with that blood red wine

until my insides swim and my veins unwind.

I’ll be lying there in that hot white air once

that something is gone it might never reappear.

Was je verrast dat we elkaar nooit hebben gesproken?

Dan in de stilte van de nacht - als er niets beweegt -

Ik werd wakker en ik pakte wat kleren.

Ik had dit nooit gepland, maar het is zoals het gaat

en nu lijkt het allemaal zo bekend, zoals pagina's die zijn ingeschakeld voor agenda's

we krijgen dezelfde twaalf maanden om de boel jaar na jaar te verknoeien-

en ik kan niet geloven hoe diep ik ben als de put waarin ik word neergelaten,

nu stopt het water, de emmer laat ons steeds verder zakken.

Nou, ik denk dat je me nooit hebt gekend, of in ieder geval niet goed genoeg.

Dus vul ik mijn darmen met donkerrode wijn totdat mijn hersenen stoppen en mijn ogen blind worden.

Je zult me ​​daar niet zien in die dikke zwarte lucht, ja.

ik zal eindelijk iets laten verdwijnen.

Omdat ik aan het oefenen ben met verdwijnen

en ik denk dat ik het heb, maar nu is er geen zon, alleen een kelder.

Nergens is de lucht, het is alleen dat zwarte, zwarte vuil.

Uitbreiden naar buiten echo's voor antwoorden

niet dat het uitmaakt of het achteruit of vooruit is.

Ongelukkige geliefden met manden met bloemen gebruiken ze als markeringen-

de plek waar je bed ooit stond een tijd dat het nog goed aanvoelde.

Maar je krijgt dat gevoel terug,

je moet gewoon wat drinken

en dus vul ik mijn darmen met die bloedrode wijn

totdat mijn binnenkant zwemt en mijn aderen ontspannen.

Ik zal daar een keer in die hete witte lucht liggen

dat er iets weg is, komt het misschien nooit meer terug.