Lua - Bright Eyes

I know that is it freezing,

But I think we have to walk.

I keep waving at the taxi’s,

They keep turnin' their lights off.

But, Julie knows a party at some actor’s West Side loft.

Supplies are endless in the evenin',

By the mornin' they’ll be gone.

When everything is lonely,

I can be my own best friend.

I get a coffee and the paper;

Have my own conversations:

With the sidewalk and the pigeons and my window reflection.

The mask I polish in the evenin',

By the mornin' looks like shit.

And, I know you have a heavy heart,

I can feel it when we kiss.

So many men, stronger than me,

Have thrown their backs out tryin' to lift it.

But me, I’m not a gamble,

You can count on me to split.

The love I sell you in the evenin',

By the mornin' won’t exist.

You’re looking skinny like a model,

With your eyes all painted black.

You just keep goin' to the bathroom,

Always say you’ll be right back.

Well, it takes one to know one kid, I think you got it bad.

But what’s so easy in the evenin',

By the mornin’s such a drag.

I got a flask inside my pocket,

We can share it on the train.

And if you promise to stay conscoius,

I will try and do the same.

Well we might die from medication, but we sure killed all the pain.

But what was normal in the evenin',

By the mornin' seems insane.

And I’m not sure what the trouble was--

That started all of this.

The reasons all have run away,

But the feeling never did.

It’s, not somethin' i would recommend, but it is one way to live.

'Cause what is simple in the moonlight,

By the mornin' never is.

It was so simple in the moonlight, now it’s so complicated.

It was so simple in the moonlight;

So simple in the moonlight;

So simple in the moonlight.

Ik weet dat het ijskoud is,

Maar ik denk dat we moeten lopen.

Ik blijf zwaaien naar de taxi's,

Ze blijven hun lichten uitdoen.

Maar Julie kent een feest op de West Side-loft van een acteur.

De voorraden zijn 's avonds eindeloos,

Tegen de ochtend zijn ze weg.

Als alles eenzaam is,

Ik kan mijn eigen beste vriend zijn.

Ik krijg een koffie en de krant;

Mijn eigen gesprekken voeren:

Met het trottoir en de duiven en mijn raamreflectie.

Het masker dat ik 's avonds polijst,

Tegen de ochtend ziet het eruit als stront.

En ik weet dat je een zwaar hart hebt,

Ik kan het voelen als we kussen.

Zoveel mannen, sterker dan ik,

Hebben hun rug naar buiten gegooid om het op te tillen.

Maar ik, ik ben geen gok,

Je kunt op mij rekenen om te splitsen.

De liefde die ik je 's avonds verkoop,

Tegen de ochtend zal het niet meer bestaan.

Je ziet er mager uit als een model,

Met je ogen helemaal zwart geverfd.

Je blijft maar naar de badkamer gaan,

Zeg altijd dat je zo terug bent.

Nou, je hebt er één nodig om één kind te kennen, ik denk dat je het slecht hebt.

Maar wat is er zo gemakkelijk in de avond,

Tegen de ochtend is het zo'n sleur.

Ik heb een fles in mijn zak,

We kunnen het delen in de trein.

En als je belooft conscoius te blijven,

Ik zal proberen hetzelfde te doen.

Welnu, we zouden kunnen sterven aan medicijnen, maar we hebben zeker alle pijn verdreven.

Maar wat 's avonds normaal was,

Tegen de ochtend lijkt krankzinnig.

En ik weet niet zeker wat het probleem was...

Daarmee is dit allemaal begonnen.

De redenen zijn allemaal weggelopen,

Maar het gevoel deed het nooit.

Het is niet iets dat ik zou aanraden, maar het is een manier van leven.

Want wat eenvoudig is in het maanlicht,

Tegen de ochtend is dat nooit zo.

Het was zo eenvoudig in het maanlicht, nu is het zo ingewikkeld.

Het was zo eenvoudig in het maanlicht;

Zo eenvoudig in het maanlicht;

Zo eenvoudig in het maanlicht.