The Awful Sweetness of Escaping Sweat - Bright Eyes

We escape from the house

As the day disappears from the sky

Into night we became what we wanted to be

Like a dream or a ghost

I collapse out of turn

Near a house lying still in the grass

And felt the heat from the ground rising up to contract

And expand like a breath

We leave from that place soaked with sweat

And the poison we drank

Fill the bathtub with ice and hope this fever will break

Like a heart, easily

But I do not recall all the words that were formed

On those wire lips as they greeted me

A promise was made without thought as the temperature climbed

And I started to sink like the moon tends to do

If you stare at it so long

Then you blink and it’s gone

And we crawl to our sleep with the dawn

Take it back

And isn’t it the same mistake?

And isn’t it the same mistake?

And isn’t it the same mistake?

There’s not much you can escape

And isn’t it the same?

We awake in the light

Feeling hollow and selfishly warm

Close the blinds and retreat until what’s burning is gone

And its light is away

Then we’re back in the dark

Chasing nothing through backyards and trees

You ripped your shirt on a fence

But it didn’t get me

Yeah, it’s fear, it makes you slow

And these creatures look crooked

Their shadows cut lines through my face

And the concrete is fire where my bare feet are placed

In a line next to yours

And I guess I’m not sure if it’s fear that was born

As those awful eyes laid their claim on us

I put my hands on the fence

Said your name and I started to climb

We ontsnappen uit het huis

Terwijl de dag uit de lucht verdwijnt

In de nacht werden we wat we wilden zijn

Zoals een droom of een spook

Ik val voor mijn beurt in

Bij een huis dat stil in het gras ligt

En voelde de hitte van de grond opstijgen om samen te trekken

En breid uit als een adem

We vertrekken vanaf die plek doorweekt van het zweet

En het gif dat we dronken

Vul de badkuip met ijs en hoop dat deze koorts zal breken

Als een hart, gemakkelijk

Maar ik herinner me niet alle woorden die zijn gevormd

Op die draadlippen toen ze me begroetten

Er werd een belofte gedaan zonder erbij na te denken toen de temperatuur opliep

En ik begon te zinken zoals de maan dat doet

Als je er zo lang naar staart

Dan knipper je met je ogen en is het weg

En we kruipen in slaap met de dageraad

Neem het terug

En is het niet dezelfde fout?

En is het niet dezelfde fout?

En is het niet dezelfde fout?

Er is niet veel waar je aan kunt ontsnappen

En is het niet hetzelfde?

We worden wakker in het licht

Je hol en egoïstisch warm voelen

Sluit de jaloezieën en trek je terug tot wat brandt weg is

En zijn licht is weg

Dan tasten we weer in het duister

Niets najagen door achtertuinen en bomen

Je hebt je shirt gescheurd aan een hek

Maar het greep me niet

Ja, het is angst, het maakt je traag

En deze wezens zien er scheef uit

Hun schaduwen sneden lijnen door mijn gezicht

En het beton is vuur waar mijn blote voeten staan

In een regel naast de jouwe

En ik denk dat ik niet zeker weet of het angst is die geboren is

Toen die vreselijke ogen hun claim op ons legden

Ik leg mijn handen op het hek

Zei je naam en ik begon te klimmen