Padraic My Prince - Bright Eyes

I had a brother once

He drowned in a bathtub

Before he’d ever learned

How to talk

And I don’t know

What his name was

But my mother does

I heard her say it once:

Padraic, my prince, I have all but died

From the sheer weight of my shame

You cried but no one came

And the water filled your tiny lungs

Appear, my dear, and cry for me

It was six years ago today

That I laid you in your grave

Your sweet young skin was shining then too

So tonight to celebrate

I will

I will poison myself

Another coughing, shaking fit in a bathroom

That is spinning

And I close the door

And I rest my head on the tile floor

Sickness and sleep turning me cold

And I’m still not sure

Is there some better place I could be heading towards?

Where the selfishly sick and self-absorbed

Are welcome

I saw the future once, I was drunk

In a phone booth

My eyes were wet and red

But I could not tell what was said

And through the screams of the traffic

Voices carried, saying, «I'm sorry…»

On a day so gray it’s black inside

Watching churches on TV

In a coma, you don’t dream

You just hope that someone sits with you

Babies turn blue when they’re ignored

Like the sky on summer days

Before you turn and walk away

It has changed you

So tonight to compensate

I will

I will poison myself

Another coughing, shaking fit in a bathroom

That is spinning

Ik had ooit een broer

Hij verdronk in een badkuip

Voordat hij het ooit had geleerd

Hoe te praten

En ik weet het niet

Wat zijn naam was?

Maar mijn moeder wel

Ik hoorde het haar een keer zeggen:

Padraic, mijn prins, ik ben zo goed als gestorven

Uit het pure gewicht van mijn schaamte

Je huilde maar er kwam niemand

En het water vulde je kleine longen

Verschijn, mijn liefste, en huil om mij

Het is vandaag zes jaar geleden

Dat ik je in je graf legde

Je lieve jonge huid straalde toen ook

Dus vanavond om te vieren

Ik zal

Ik zal mezelf vergiftigen

Weer een hoestbui in een badkamer

Dat is draaien

En ik sluit de deur

En ik laat mijn hoofd op de tegelvloer rusten

Ziekte en slaap maken me koud

En ik weet het nog steeds niet zeker

Is er een betere plek waar ik naartoe kan gaan?

Waar de egoïstische zieken en egocentrische

Zijn welkom

Ik zag ooit de toekomst, ik was dronken

In een telefooncel

Mijn ogen waren nat en rood

Maar ik kon niet zeggen wat er werd gezegd

En door het geschreeuw van het verkeer

Stemmen gedragen, zeggende: «Het spijt me...»

Op een dag die zo grijs is dat hij van binnen zwart is

Kerken kijken op tv

In een coma droom je niet

Je hoopt maar dat iemand bij je zit

Baby's worden blauw als ze worden genegeerd

Zoals de lucht op zomerdagen

Voordat je je omdraait en wegloopt

Het heeft je veranderd

Dus vanavond om te compenseren

Ik zal

Ik zal mezelf vergiftigen

Weer een hoestbui in een badkamer

Dat is draaien