Let's Not Shit Ourselves (to Love and to Be Loved) - Bright Eyes

Well the animals laugh

From the dark of the wilderness

A baby cries hard

In an apartment complex

As I pass in a car

Buried under the influence

The cities driving me out

of my mind

I’ve seen a child he’s caught

In the sad trap of gravity

He falls from the lowest

Branch of the apple tree

And lands in the grass

And weeps for his dignity

Next time he will not aim so high

Yeah, next time neither will I Now, a mother takes loans out

Sends her kids off to colleges

Her family’s reduced

To names on a shopping list

While a coroner kneels

Beneath the great wooden crucifix

He knows there’s worse things than being

Alone.

And so I’ve learned to retreat

At the first sign of danger

I mean, why wait around if It’s just to surrender

And ambition I’ve found

Can lead only to failure

I do not read the reviews

No I am not singing for you

Well I stood droppin' a coin

Into the pit of a well

And I would throw my whole billfold

If I thought it would help

With all these wishes I make

I should buy something real

At least a telephone

Call home

Well my teachers they built

This retaining wall of memory

All those multiple choices

I answered so quickly

And got my grades back

And forgot just as easily

But at least I got an A And so I don’t have them to blame

Well I should stop pointing fingers

Reserve my judgment

Of all those public action figures

And cowboy presidents

So loud behind the bull-horns

So proud they can’t admit

When they’ve made a mistake

While poison ink spews

From a speech writers pen

He knows he don’t have to say it So it don’t bother him

Honesty accuracy

It’s just popular opinion

And the approval ratings high

And so someone’s gonna die

Well ABC NBC CBS bullshit

They give us fact or fiction

I guess an even split

And each new act of war’s tonight’s entertainment

We’re still the pawns in their game

As they take eye for an eye

Until no one can see

We must stumble blindly forward

Repeating history

Well I guess we all fit into that slogan

On your fast food marquee

Red blooded white skinned and oh the blues

Oh and the blues I got the blues that’s me Well I awoke in relief

My sheets and tubes were all tangled

Weak from whiskey and pills

In a Chicago hospital

And my father was there

In a chair by the window

Starin' so far away

I tried talking just whispered

So sorry so selfish

He stopped me and said

Child, I love you regardless

There nothing you could do That would ever change this

I’m not angry, it happens

But you just can’t do it again

And so now I try to keep up I been exchanging my currency

While a million objects

Pass though my periphery

Now I’m rubbin' my eyes

'Cause they’re starting to bother me I been staring too long at the screen

But where was it when I first heard

That sweet sound of humility

It came to my ears in the

Goddamned loveliest melody

How grateful I was then

To be part of the mystery

To love and to be loved

Lets just hope that is enough

Nou, de dieren lachen

Uit het duister van de wildernis

Een baby huilt hard

In een appartementencomplex

Als ik in een auto passeer

Begraven onder invloed

De steden die me verdrijven

Uit mijn hoofd

Ik heb een kind gezien dat hij heeft gepakt

In de trieste val van de zwaartekracht

Hij valt van de laagste

Tak van de appelboom

En landt in het gras

En huilt om zijn waardigheid

De volgende keer zal hij niet zo hoog mikken

Ja, de volgende keer doe ik dat ook niet. Nu neemt een moeder leningen af

Stuurt haar kinderen naar hogescholen

Haar familie is verkleind

Naar namen op een boodschappenlijstje

Terwijl een lijkschouwer knielt

Onder het grote houten kruisbeeld

Hij weet dat er ergere dingen zijn dan zijn

Alleen.

En dus heb ik geleerd om me terug te trekken

Bij het eerste teken van gevaar

Ik bedoel, waarom wachten als het alleen maar is om je over te geven?

En ambitie die ik heb gevonden

Kan alleen tot mislukking leiden

Ik lees de recensies niet

Nee, ik zing niet voor jou

Nou, ik stond een muntje te laten vallen

In de put van een put

En ik zou mijn hele portemonnee weggooien

Als ik dacht dat het zou helpen

Met al deze wensen die ik maak

Ik zou iets echts moeten kopen

Ten minste een telefoon

Bel thuis

Nou, mijn leraren hebben ze gebouwd

Deze keermuur van het geheugen

Al die meerkeuzes

Ik heb zo snel geantwoord

En kreeg mijn cijfers terug

En net zo gemakkelijk vergeten

Maar ik heb tenminste een A en dus kan ik ze niet de schuld geven

Nou, ik moet stoppen met met de vinger te wijzen

Reserveer mijn oordeel

Van al die publieke actiefiguren

En cowboy presidenten

Zo luid achter de hoorns

Zo trots dat ze het niet kunnen toegeven

Wanneer ze een fout hebben gemaakt

Terwijl giftige inkt spuit

Van een spraakschrijverspen

Hij weet dat hij het niet hoeft te zeggen, dus het stoort hem niet

eerlijkheid nauwkeurigheid

Het is gewoon een populaire mening

En de goedkeuringsclassificaties hoog

En dus gaat er iemand dood

Nou ABC NBC CBS onzin

Ze geven ons feiten of fictie

Ik vermoed een gelijkmatige verdeling

En elke nieuwe oorlogsact vanavond entertainment

We zijn nog steeds de pionnen in hun spel

Terwijl ze oog om oog kijken

Tot niemand het kan zien

We moeten blindelings naar voren strompelen

Geschiedenis herhalen

Nou, ik denk dat we allemaal passen in die slogan

Op je fastfoodtent

Roodbloedige blanke huid en oh de blues

Oh en de blues Ik heb de blues dat ben ik Nou, ik werd opgelucht wakker

Mijn lakens en tubes waren allemaal verward

Zwak van whisky en pillen

In een ziekenhuis in Chicago

En mijn vader was erbij

In een stoel bij het raam

Starin' zo ver weg

Ik probeerde te praten, ik fluisterde gewoon

Het spijt me zo egoïstisch

Hij hield me tegen en zei:

Kind, ik hou hoe dan ook van je

Er is niets dat je zou kunnen doen. Dat zou dit ooit veranderen

Ik ben niet boos, het gebeurt

Maar je kunt het gewoon niet nog een keer doen

En dus probeer ik nu bij te blijven. Ik heb mijn valuta uitgewisseld

Terwijl een miljoen objecten

Ga door mijn periferie

Nu wrijf ik in mijn ogen

Omdat ze me beginnen te storen, heb ik te lang naar het scherm gestaard

Maar waar was het toen ik het voor het eerst hoorde?

Dat zoete geluid van nederigheid

Het kwam tot mijn oren in de

Godverdomme mooiste melodie

Wat was ik toen dankbaar

Om deel uit te maken van het mysterie

Om lief te hebben en bemind te worden

Laten we hopen dat dat genoeg is