A Spindle, a Darkness, a Fever, and a Necklace - Bright Eyes

«So long everything», he shouted

Then he ran next door to Margot’s house

«I'm moving», He said, «Where?», asked Margot

«Two weeks away», he said

«Mitchell, where is that?», asked Margot

«It's everywhere I will be after I walk for two weeks», said Mitchell

«I have lived in the same place for a long time

It is time for me to go some place else»

«No», said Margot, «You have only lived next door for fifteen years»

«Sixteen», said Mitchell

«Fifteen, sixteen, what’s the difference?», said Margot

«I want you to stay next door forever»

«I can’t», said Mitchell, ‽I do not want to go wake up in the same old bed

And eat breakfast in the same old kitchen every room in my house

Is the same old room because I have lived there too longâ€

You turn on a spindle, you’re so much looser now

But you’re not explaining how you gained such new repose

I touch the clasp of your locket, with its picture held

Some secret you wouldn’t tell but let it choke your neck

So we imagine a darkness where all shapes divide

Solids changing into light, with a burst of heat so bright

Well fine, don’t you do what I want you to

Don’t degrade yourself the way that I do

'Cause you don’t depend on all the shit

That I use to make my moods improve

«And you look at me and think

Same old face, same old tail, same old scale

Same old walk, same old talk, same old Margot»

«No», said Mitchell, «I like your face, tail, scale, walk, and talkâ€

†I like youâ€, «I like you too», said Mitchell

He walked through the door, «I must pack», he said

Near a sea of pianos, there were waves of chords

That crashed against the shore in one huge and useless roar

And there were girls bringing water, like a dream they came to cool

The fever of my brain and soothe my burning throat

And they made me a necklace, hanging beads of sweat

On a string of my regrets, and placed it round my neck

And they were singing, ‽Don't you do what you’ve wanted to

Yeah, don’t destroy yourself like those cowards do

And maybe the sun keeps coming up because it has

Gotten used to you and your constant need for proofâ€

"Tot nu toe alles", riep hij

Toen rende hij naast het huis van Margot

«Ik ga verhuizen», zei hij, «Waar?», vroeg Margot

«Twee weken weg», zei hij

«Mitchell, waar is dat?», vroeg Margot

«Het is overal waar ik zal zijn nadat ik twee weken heb gelopen», zei Mitchell

"Ik woon al heel lang op dezelfde plek"

Het is tijd dat ik ergens anders heen ga»

«Nee», zei Margot, «Je woont pas vijftien jaar naast de deur»

«Zestien», zei Mitchell

«Vijftien, zestien, wat is het verschil?», zei Margot

"Ik wil dat je voor altijd naast de deur blijft"

"Ik kan niet", zei Mitchell, "ik wil niet wakker worden in hetzelfde oude bed

En ontbijt in dezelfde oude keuken in elke kamer in mijn huis

Is dezelfde oude kamer omdat ik daar te lang heb gewoondâ€

Je zet een spindel aan, je bent nu zoveel losser

Maar je legt niet uit hoe je zo'n nieuwe rust hebt gekregen

Ik raak de sluiting van je medaillon aan, met de foto vastgehouden

Een geheim dat je niet zou vertellen, maar je nek erdoor laat stikken

Dus we stellen ons een duisternis voor waar alle vormen zich delen

Vaste stoffen veranderen in licht, met een uitbarsting van hitte zo helder

Nou prima, doe je niet wat ik wil dat je doet?

Verlaag jezelf niet zoals ik dat doe

Omdat je niet afhankelijk bent van alle shit

Die ik gebruik om mijn humeur te verbeteren

"En je kijkt naar mij en denkt"

Hetzelfde oude gezicht, dezelfde oude staart, dezelfde oude schaal

Dezelfde oude wandeling, dezelfde oude praat, dezelfde oude Margot»

«Nee», zei Mitchell, «ik hou van je gezicht, staart, schubben, lopen en praten»

"Ik vind je leuk", "Ik vind jou ook leuk", zei Mitchell

Hij liep door de deur, "ik moet inpakken", zei hij

In de buurt van een zee van piano's waren er golven van akkoorden

Dat stortte neer tegen de kust in één enorm en nutteloos gebrul

En er waren meisjes die water brachten, als een droom kwamen ze om af te koelen

De koorts van mijn hersenen en kalmeert mijn brandende keel

En ze maakten een ketting voor me, hangende zweetkralen

Op een reeks van spijt, en plaatste het om mijn nek

En ze zongen: "Doe niet wat je wilde"

Ja, vernietig jezelf niet zoals die lafaards doen

En misschien komt de zon steeds weer op, want dat heeft

Gewend aan jou en je constante behoefte aan bewijsâ€