The Best Of Me - Brantley Gilbert

I found a box of memories,

Read a letter,

Dropped a tear where you signed your name,

And turning the page,

Smearing the ink into «Love Always.»

Girl, I always start this way a Nd then I end up in a bottle screaming out your name,

Punching the walls, carrying on like I’ve gone insane,

And in the mirror,

I can see the man who just shook his head with no remorse,

Watching an angel cry her tears,

Stepping over my beers as you walked out the door.

And there ain’t nothing like a memory,

When it’s coming on strong like a hurricane.

How can love like that just up and walk away?

Killing me baby.

It’s got me pouring up another drink,

Bourbon’s hitting me hard like a freight train,

With my back against the wall or on my knees,

When the worst of your memory gets the best of me.

Well, I remember it all too well, riding 441 down to Milledgeville,

Crossing the bridge as the sun set on Lake Sinclair.

I couldn’t wait to see you smile,

But all I saw were tears in your pretty eyes and that said it all,

It was all downhill from there.

And I remember you saying, «Baby, please don’t give up on me.»

Oh my baby, this stubborn man is gonna lie in the bed he made.

'Cause there ain’t nothing like a memory,

When it’s coming on strong like a hurricane.

How can love like that just up and walk away?

It’s killing me baby.

It’s got me pouring up another drink,

Bourbon’s hitting me hard like a freight train,

With my back against the wall or on my knees,

When the worst of your memory gets the best, the best of me.

Baby, there ain’t nothing like a memory,

When it’s coming on strong like a hurricane.

How can love like that just up and walk away?

Your killing me baby.

Got me pouring up another drink,

Bourbon’s hitting me hard like a freight train,

With my back against the wall or on my knees,

When the words to your memory gets the best, the best of me.

Ik vond een doos met herinneringen,

Lees een brief,

Heeft een traan laten vallen waar je je naam hebt ondertekend,

En de pagina omslaan,

De inkt smeren in «Love Always».

Meid, ik begin altijd zo en dan eindig ik in een fles die je naam schreeuwt,

Tegen de muren slaan, doorgaan alsof ik gek geworden ben,

En in de spiegel,

Ik zie de man die zojuist zijn hoofd schudde zonder spijt,

Kijken naar een engel die haar tranen huilt,

Over mijn bieren stappen terwijl je de deur uitliep.

En er gaat niets boven een herinnering,

Wanneer het sterk opkomt als een orkaan.

Hoe kan liefde zo gewoon opstaan ​​en weglopen?

Je vermoordt me schat.

Het laat me nog een drankje inschenken,

Bourbon raakt me hard als een goederentrein,

Met mijn rug tegen de muur of op mijn knieën,

Wanneer het slechtste van je geheugen het beste van mij krijgt.

Nou, ik herinner me het maar al te goed, rijdend 441 naar Millledgeville,

De brug oversteken terwijl de zon ondergaat op Lake Sinclair.

Ik kon niet wachten om je te zien lachen,

Maar alles wat ik zag waren tranen in je mooie ogen en dat zei alles,

Vanaf daar ging het bergafwaarts.

En ik herinner me dat je zei: "Schat, geef me alsjeblieft niet op."

Oh mijn baby, deze koppige man gaat in het bed liggen dat hij heeft opgemaakt.

Want er gaat niets boven een herinnering,

Wanneer het sterk opkomt als een orkaan.

Hoe kan liefde zo gewoon opstaan ​​en weglopen?

Het maakt me kapot, schat.

Het laat me nog een drankje inschenken,

Bourbon raakt me hard als een goederentrein,

Met mijn rug tegen de muur of op mijn knieën,

Wanneer het slechtste van je geheugen het beste wordt, het beste van mij.

Schat, er gaat niets boven een herinnering,

Wanneer het sterk opkomt als een orkaan.

Hoe kan liefde zo gewoon opstaan ​​en weglopen?

Je vermoordt me, schat.

Laat me nog een drankje inschenken,

Bourbon raakt me hard als een goederentrein,

Met mijn rug tegen de muur of op mijn knieën,

Wanneer de woorden in je geheugen het beste worden, het beste van mij.