Papillon - Blanco White

This room has a window that calls

That tells you you’ve been there before

A sundial in the sky

The only reminder of the days passing by

You, my old solitary friend

For you I would wait 'til the end

Just running down the time

With all of our yesterdays left far behind

Your debts have all been paid

So go on and walk away

I hope out there you’ll stay on

Where we won’t cry no more

The truth turns the needle through north

And trusts us to follow its course

But sometimes it’s the lie

That takes the day trembling in all its denial

Now only one ruling is left

When no one believes they’ll be next

And trails too far to find

If every damn stranger’s got something to hide

But guards are overthrown

The way is wide open for all who’d go

It’s never been so close now

And there we won’t cry no more

And there we won’t cry no more

There we won’t cry no more

There we won’t cry no more

There we won’t cry no more

Deze kamer heeft een raam dat roept

Dat vertelt je dat je er eerder bent geweest

Een zonnewijzer in de lucht

De enige herinnering aan de dagen die voorbij gaan

Jij, mijn oude eenzame vriend

Voor jou zou ik tot het einde wachten

Gewoon de tijd verstrijken

Met al onze dingen van gisteren ver achter ons

Uw schulden zijn allemaal betaald

Dus ga door en loop weg

Ik hoop dat je daar blijft

Waar we niet meer zullen huilen

De waarheid draait de naald door het noorden

En vertrouwt erop dat we zijn koers volgen

Maar soms is het de leugen

Dat duurt de dag bevend in al zijn ontkenning

Nu is er nog maar één uitspraak over

Wanneer niemand denkt dat zij de volgende zijn

En paden te ver om te vinden

Als elke verdomde vreemdeling iets te verbergen heeft?

Maar bewakers zijn omvergeworpen

De weg is wijd open voor iedereen die wil gaan

Het is nog nooit zo dichtbij geweest

En daar zullen we niet meer huilen

En daar zullen we niet meer huilen

Daar zullen we niet meer huilen

Daar zullen we niet meer huilen

Daar zullen we niet meer huilen