November Rain - Blanco White

Feel the rhythm of the train

You trail on the platform’s edge

Hoping for my hand instead of

A fading silhouette

For I always knew, that when

Our love was through after long lives run

We’d trail like the rail tracks

Not knowing who’d won

Don’t you wish it was clear?

I’ve been thinking these thoughts for years now

No not all’s been forgotten

Don’t you wish you were here?

So is this why I couldn’t stay?

Each word has found its edge

On the ground we know that’s

Vanished and withered

The moth leaps in the darkened room

And the dog lies curled by the fire

It’s cold outside

There she stands in the doorway

Snow on her boots

Red on those lips

Don’t you wish it was clear?

I’ve been thinking these thoughts for years now

No not all’s been forgotten

Don’t you wish you were here?

So is this why I couldn’t stay?

Each word has found its edge

On the ground we know that’s

Vanished and withered

There’s nothing left I owe

There’s nothing left I owe

Behind two empty faces moves before us

A voice we cannot reach

A frozen vision of a river rowed out

Out to the sea

I long for the tide’s straight line

Out on the shore

A bitter line, a solid wall

Never to fall

So is this why I couldn’t stay?

Each word has found its edge

On the ground we know that’s

Vanished and withered

Voel het ritme van de trein

Je loopt langs de rand van het platform

Hopend op mijn hand in plaats van

Een vervagend silhouet

Want ik heb altijd geweten dat wanneer...

Onze liefde was voorbij na een lang leven gelopen

We zouden het spoor volgen als de spoorrails

Niet wetende wie er had gewonnen

Zou je niet willen dat het duidelijk was?

Ik denk al jaren aan deze gedachten

Nee, niet alles is vergeten

Zou je niet willen dat je hier was?

Dus, is dit de reden waarom ik niet kon blijven?

Elk woord heeft zijn punt gevonden

Op de grond weten we dat dat is

Verdwenen en verdord

De mot springt in de verduisterde kamer

En de hond ligt gekruld bij het vuur

Het is koud buiten

Daar staat ze in de deuropening

Sneeuw op haar laarzen

Rood op die lippen

Zou je niet willen dat het duidelijk was?

Ik denk al jaren aan deze gedachten

Nee, niet alles is vergeten

Zou je niet willen dat je hier was?

Dus, is dit de reden waarom ik niet kon blijven?

Elk woord heeft zijn punt gevonden

Op de grond weten we dat dat is

Verdwenen en verdord

Er is niets meer dat ik verschuldigd ben

Er is niets meer dat ik verschuldigd ben

Achter twee lege gezichten beweegt zich voor ons

Een stem die we niet kunnen bereiken

Een bevroren visioen van een rivier die wordt uitgeroeid

Naar de zee

Ik verlang naar de rechte lijn van het getij

Aan de kust

Een bittere lijn, een stevige muur

Nooit meer vallen

Dus, is dit de reden waarom ik niet kon blijven?

Elk woord heeft zijn punt gevonden

Op de grond weten we dat dat is

Verdwenen en verdord