Fabel - Bjørn Eidsvåg

Det var langt på dag — jeg våknet av min rus

Jeg sto opp og gikk ut i en folketom by

Med søndagskledte hus

Det var sol og stjerner og fuglesang

Det var vondte minner og klokkeklang

Det var tømmermenn, jeg var lei av alt

Det var dagen etter og alt var galt

Min verden lå i grus

Midt i gaten sprang en flokk med sang og spill

Det var bedehusfolket i byen som kom

Ja tro det den som vil

Jeg så kristne danse til felelåt

Og jeg hørte latter og gledesgråt

Jeg så frelste sjeler og mørkemenn

De kom bort og ba meg: bli med oss hjem

Du hører Herren til!

Jeg forlot min sorg, og glemte nattens kjør

Jeg ble med dem i dansen og fulgte dem frem

Til bedehusets dør

Vi gikk inn og danset til Herrens pris

Jeg tror sangen hørtes i paradis

Det ble sagt vi feiret en bryllupsfest

Jeg fikk brød og vin, jeg var hedersgjest

Og glad som aldri før!

Det ble kvekd og natt, vi ga hvernadre ly

Vi satt skulder ved skulder i ring rundt et lys

Og kjente dagen gry

Det var smerte omsorg og gledesrus

Det var håp og vanvidd og vingesus

Det var vakre sanger om himmelen

Og jeg følte meg som et barn igjen

Jeg var blitt født påny

Het was laat op de dag - ik werd wakker uit mijn bedwelming

Ik stond op en ging een verlaten stad in

Met zondags geklede huis

Het was zon en sterren en vogelgezang

Er waren pijnlijke herinneringen en het geluid van bellen

Er waren katers, ik was alles beu

Het was de volgende dag en alles was mis

Mijn wereld was in puin

Midden op straat liep een kudde zang en spelletjes

Het waren de mensen van het gebedshuis in de stad die kwamen

Ja, geloof het wie wil

Ik zag christenen dansen op vioolliedjes

En ik hoorde gelach en tranen van vreugde

Ik zag geredde zielen en duistere mannen

Ze kwamen langs en vroegen me: kom met ons mee naar huis

Je bent van de Heer!

Ik verliet mijn verdriet, en vergat de nachtvlucht

Ik deed mee met de dans en volgde ze naar voren

Naar de deur van het huis van gebed

We gingen naar binnen en dansten tot lof van de Heer

Ik denk dat het lied werd gehoord in het paradijs

Er werd gezegd dat we een huwelijksfeest aan het vieren waren

Ik kreeg brood en wijn, ik was eregast

En gelukkig als nooit tevoren!

Het was aardbeving en nacht, we gaven elkaar onderdak

We zaten schouder aan schouder in een kring rond een kaars

En voelde de dag aanbreken

Het was pijnzorg en bedwelming van vreugde

Er was hoop en waanzin en geritsel van vleugels

Er waren prachtige liedjes over de hemel

En ik voelde me weer een kind

Ik was opnieuw geboren