Du Tok Ikkje Auene Dine Frå Meg - Bjørn Eidsvåg

Eg såg deg komma

Eg såg du va' rein

Eg blei heilt ifrå meg forbanna deg og grein

Eg hadde bedt og ropt så lenge

Kvifor kom du ikkje før

Nå va' det for seint

Eg hadde bolta mi dør

Eg va' ein statue med hjarta som

Banka i granitt

Berre steinur og ørken va'

Landskapet mitt

Du tok ikkje auene dine frå meg

Du såg te det sprang vatten fram frå stein

Eg kviskra: Du må ikkje gå ifrå meg!

Du tok meg tett inn te deg og grein

Du grein

Eg vet’kje ka eg fant

Eg vet’kje ka eg fekk

Sjøl om eg blei trist

Va' eg hail då du gjekk

Eg hadde sett eit glimt av himmel

Men eg kjente lukt av jord

Og eg forsto at mårådagen

Alt bere' dine spor

Eg fekk pusta i din nåde, og fekk

Evne te å sjå

Ditt bilde i min neste, og fekk mot te å gå

Du tok ikkje auene dine …

Der tårene dine møtt jord

Vaks ei rosa, vaks ditt ord

Du sa: Ta imot gåva, bror

Då du gjekk va' det strimer av blod

I ditt spor

Ik zag je aankomen

Ik zag dat je rendieren was

Ik was helemaal pissig op jou en branch

Ik had zo lang gebeden en gehuild

Waarom ben je niet eerder gekomen?

Nu is het te laat

Ik had de grendel op mijn deur

Ik was een standbeeld met zo'n hart

granieten bank

Kale stenen klokken en woestijn va '

Mijn landschap

Je hebt je ogen niet van me af gehouden

Je zag thee, het water liep uit de rots

Ik fluisterde: Je mag me niet verlaten!

Je nam me dichtbij in thee jij en bran

jij artikel

Ik weet wat ik heb gevonden

Ik weet wat ik heb

Ook al werd ik verdrietig

Ik ben gegroet als je gaat

Ik had een glimp van de hemel gezien

Maar ik rook aarde

En ik begreep dat Mårådagen

Alles draagt ​​jouw sporen

Ik kreeg adem in uw genade, en kreeg

vermogen om te zien

Jouw foto in mijn volgende, en op weg naar tea to go

Je hebt je ogen niet...

Waar je tranen de aarde ontmoetten

Wax een roze, laat je woord groeien

Je zei: Accepteer het geschenk, broer

Toen je liep, was er een streep bloed

In jouw voetsporen