Is nich - Bizzy Montana

Ich blick zurück auf all die Jahre voller Hoffnung

Wolkenfelder hindern mich daran

Ich saß solange gebrochen ohne Geld da

Aber stopp, ich halt die Welt an

Meine Knochen werden älter

Das' mein Job, ich bin der Kopf einer geschlossenen Gesellschaft

Hallo, Hello, Ciao, Ciao, Bella!

Das' mein Leben auf’nem Beat

Das' meine Seele auf CD

Das' wie mein Mädchen, dass ich liebe

Folge blind der Fährte auf der Bahn, gelegentlich die Schiefe

Ohne Ziele,

Gehe raus, vertrete mir die Füße

Zieh Rap schleppend durch 'ne Wüste

Bis zur rettenden Oase

Zecken stressen rum, doch jetzt is' um und Rapper kommen blasen

Was ein maßloses Theater, da Verbrecher, dort Versager

Gib ein Fick, verdammt, es gibt noch kein versteckten roten Faden, (was das?)

Zu lange im Sumpf da unten

Keinen Grund noch still zu sitzen

Nie wieder ein Zimmer teil’n mit Schimmelpilz und Silberfischen

Immer noch der Spinner mit den Drinks drin und Filterkippen

Klingt’n bisschen schlimmer, als es is' - das sind Kinkerlitzchen

Aus dem Keller in den Garten — ich geh stolz die Treppe rauf

Nach den rabenschwarzen Jahren bricht die Wolkendecke auf

Ich hab kein Auto und kein Haus, wach nicht in goldnen Betten auf

Doch alle wollen mit mir sprechen — die Revolverblätter auch

Aber is nich!

(Nein, Mann)

Kein Kommentar, keine Zeit, gerade nein, ich bin leider nicht da

Eigentlich ist alles klar — weswegen reden, wenn es nix gibt?

Lies in meiner Bio und versteh es oder fick dich

Wenn alle guten Dinge drei sind, braucht’s zum Besten eben vier

Ich fahr zu Fuß und bin bereit im Rausch komplett zu eskalier’n

Kack auf mein' Ruf, ich bleib dabei, ich schau nicht weg

Doch es passiert, dass ich die Szene ignorier', weil mich der Dreck nicht

int’ressiert

Es tut mir Leid, Mann

Doch ich hab meine Rechnung gezahlt

Meine Lasten getragen, statt mit leeren Händen in

Geblendet von grellen Farben, schwankte und endlos gefall’n, gefang’n in der

Fahne, Vergangenheit gesprengt und es knallt

Mann, endlich normal

Ich mach es für das Pack und nicht das Leute gucken

Mukke für die Ecken aus den Schatten tiefer Häuserschluchten

Da wo man mich kennt und sie den Star aus Überzeugung pumpen

Siehst du wie die grün-grauen Augen von dem Deutschen funkeln

Ich hab mich nicht neu erfunden

Nein, im Gegenteil, eben weil ich auf Lebenszeit Ehre zeig

Und nebenbei federleicht jeden Gegner zerreiß - fehlerfrei, drehe frei die

Feder formt aus Tinten Worte — Zeilen für die Ewigkeit!

Aus dem Keller in den Garten — ich geh stolz die Treppe rauf

Nach den rabenschwarzen Jahren bricht die Wolkendecke auf

Ich hab kein Auto und kein Haus, wach nicht in goldnen Betten auf

Doch alle wollen mit mir sprechen — die Revolverblätter auch

Aber is nich!

(Nein, Mann)

Kein Kommentar, keine Zeit, gerade nein, ich bin leider nicht da

Eigentlich ist alles klar — weswegen reden, wenn es nix gibt?

Lies in meiner Bio und versteh es oder fick dich

Ik kijk met hoop terug op alle jaren

Wolkenvelden verhinderen mij

Ik zat daar kapot zonder geld

Maar stop, ik stop de wereld

Mijn botten worden ouder

Dat is mijn werk, ik ben het hoofd van een gesloten samenleving

Hallo, hallo, ciao, ciao, Bella!

Dat is mijn leven op een beat

Dat is mijn ziel op CD

Dat is net als mijn meisje waar ik van hou

Volg het spoor blindelings op het spoor, af en toe de scheefheid

zonder doelen,

Ga naar buiten, strek mijn voeten

Pull rap slepend door een woestijn

Naar de reddende oase

Teken stressen rond, maar nu is het voorbij en komen er rappers

Wat een buitensporig theater, daar criminelen, daar losers

Geef een fuck, verdomme, er is nog geen verborgen draad, (wat de?)

Te lang in het moeras daar beneden

Geen reden om stil te zitten

Deel nooit meer een kamer met schimmel en zilvervisjes

Nog steeds de gek met de drankjes erin en filterpeuken

Klinkt een beetje erger dan het is - dit zijn gimmicks

Van de kelder de tuin in — ik loop trots de trap op

Na de pikzwarte jaren breekt het wolkendek open

Ik heb geen auto en geen huis, word niet wakker in gouden bedden

Maar iedereen wil met me praten - ook de revolverbladen

Maar dat is het niet!

(Geen man)

Geen commentaar, geen tijd, nu nee, helaas ben ik er niet

Eigenlijk is alles duidelijk - waarom praten als er niets is?

Lees mijn bio en get it or fuck you

Als alle goede dingen in drieën komen, is het beste vier

Ik rijd te voet en ben klaar om volledig te escaleren in de dronkenschap

Fuck mijn oproep, ik houd me eraan, ik kijk niet weg

Maar het gebeurt dat ik de scène negeer omdat het vuil me niet stoort

geïnteresseerd

Het spijt me man

Maar ik heb mijn rekening betaald

Mijn lasten gedragen, met lege handen gehouden

Verblind door felle kleuren, zwaaide en viel eindeloos, gevangen in de

Vlag voorbij geblazen en het knalt

man, eindelijk normaal

Ik doe het voor het peloton, niet voor mensen om naar te kijken

Mukke voor de hoeken van de schaduwen van diepe stedelijke canyons

Daar waar ik bekend ben en ze pompen de ster uit overtuiging

Zie je hoe de groen-grijze ogen van de Duitser schitteren?

Ik heb mezelf niet opnieuw uitgevonden

Nee, integendeel, juist omdat ik eer voor het leven toon

En scheur tegelijkertijd elke tegenstander zo licht als een veertje uit elkaar - foutloos, vrij roteren

Pen vormt woorden uit inkt - lijnen voor de eeuwigheid!

Van de kelder de tuin in — ik loop trots de trap op

Na de pikzwarte jaren breekt het wolkendek open

Ik heb geen auto en geen huis, word niet wakker in gouden bedden

Maar iedereen wil met me praten - ook de revolverbladen

Maar dat is het niet!

(Geen man)

Geen commentaar, geen tijd, nu nee, helaas ben ik er niet

Eigenlijk is alles duidelijk - waarom praten als er niets is?

Lees mijn bio en get it or fuck you