Gift - Bizzy Montana

Hallo Deutschland,

Bizzy kommt mit Album und mit neuem Dealer.

Neues Spiel, neues Glück, neue Liebe… Freund von niemand.

(Freund von niemand)

Kopf über, wieder in das Haifischbecken, wieder in den Krieg ziehen — Austeilen

— Einstecken.

Weiße Weste — Druck im Schädel,

Weiße Weste — auf den Flügeln.

Meine Sätze — Blut und Seele, leise fällt der Staub vom Spiegel.

Nie wieder im Halbschlaf

vergiftet vom Alltag

Endlich in richtung des Business

und nicht mehr auf Jagt nach Altglas.

Denn dis is Gift.(x2)

Jetzt im Blitzlicht Bizzy RTL «Mittem im Leben"neben dem Nebel und dem Regen,

ist es Gift in meinen Venen.

Blitzende Lichter kommen und gehen, ich spüre den Wind und hisse die Segel.

Was ist es wert zwischen den Tausenden Lichtern nicht die Sonne zu sehen.

Denn dis is Gift.

(x2)

Nervenkriege ausgetragen, alte Liebe ausgegraben,

Scherbenhaufen aufbewahrt um Verse auf den Sound zu parken.

Alle Grenzen aufgebrochen, alte Fehler ausgebadet,

still auf den Moment gewartet um es allen laut zu sagen.

Raus aus grauen — kalten Mauern.

Ich hab meinen Platz gefunden, irgentwo im nirgentwo

den Weg Berg auf und nicht nach unten.

Kalte Nächte, tiefe Wunden — Easy aber nie verschwunden.

Mal auf Grund gelaufen, aber dieses Schiff ist nie gesunken.

Denn dis is Gift.

(x2)

(Dank an Codex27 für den Text)

Hallo Duitsland,

Bizzy komt met een album en een nieuwe dealer.

Nieuw spel, nieuw geluk, nieuwe liefde... een vriend van niemand.

(vriend van niemand)

Tot over mijn oren, terug in de haaientank, weer ten strijde trekken - uitdelen

- Inpluggen.

Wit vest - druk in de schedel,

Wit vest - op de vleugels.

Mijn zinnen - bloed en ziel, het stof valt zachtjes van de spiegel.

Nooit meer half in slaap

vergiftigd door het dagelijks leven

Eindelijk in de richting van zaken

en niet meer op jacht naar gebruikt glas.

Omdat dit vergif is.(x2)

Nu in de zaklamp Bizzy RTL "Mittem im Leben" naast de mist en de regen,

er zit vergif in mijn aderen.

Knipperende lichten komen en gaan, ik voel de wind en hijs de zeilen.

Wat is het waard om de zon niet te zien tussen de duizenden lichtjes.

Omdat dit vergif is.

(x2)

Oorlogen van zenuwen gevochten, oude liefde opgegraven,

Scherven bleven verzen op het geluid parkeren.

Alle grenzen opengebroken, oude fouten gebaad,

rustig wachtend op het moment om het hardop tegen iedereen te zeggen.

Ga uit grijze - koude muren.

Ik heb mijn plekje ergens in the middle of nowhere gevonden

de weg de heuvel op en niet naar beneden.

Koude nachten, diepe wonden - makkelijk maar nooit weg.

Een keer aan de grond gelopen, maar dit schip is nooit gezonken.

Omdat dit vergif is.

(x2)

(Met dank aan Codex27 voor de tekst)