Ti Ricordi Perchè - Biagio Antonacci

Da qui cominciano i ricordi

e tu

vai via senza saperlo

ti viene fuori un «ciao"che sembra quasi dire…

«Sò già che starò male»

da qui cominciano i ricordi

io con te dentro volo

e tu mi sentirai passare

se devi andare vai

fai prima che puoi

no non ti voltare

da qui fotografo ricordi

Sei il mio primo pensiero

da quando apro gli occhi

nelle mattine che si accendono

su e giù fra pelle e cuore

fino a spaccarci dentro

fino a dimenticarsi e ritornare…

Ti ricordi davvero di me?

O ti ricordi perchè?

I sentieri di pietra correvo

e ridevo a te

ti baciavo e sapevi di sale

e di cose belle da fare…

Ho un’immagine di te

opaca senza tempo

come una fotografia

da qui cominciano i ricordi

siedo fra l’erba e i fiori

e lascio gli occhi al tempo

così ritornano le tue parole

«ti aiuterò ad amare."me lo dicevi piano»

fino a quel «Ciao"che ha fatto il mio destino

si il tuo destino

ti ricordi davvero di me come io ricordo di te?

E' la luce di semplici cose che illumina

ti ricordi che fare l’amore era dolce era forte

era Amore!

I sentieri di pietra correvo

e ridevo a te

ti ricordi davvero di me?

O ti ricordi perchè?

ti ricordi davvero di me?

O ti ricordi perchè?

Vanaf hier beginnen de herinneringen

jij ook

je gaat weg zonder het te weten

je krijgt een "hallo" die bijna lijkt te zeggen ...

"Ik weet al dat ik ziek zal zijn"

vanaf hier beginnen de herinneringen

Ik vlieg met jou naar binnen

en je zult me ​​horen voorbijgaan

als je moet gaan

doe zo snel als je kunt

nee draai je niet om

vanaf hier fotografeer ik herinneringen

Jij bent mijn eerste gedachte

sinds ik mijn ogen open

in de ochtenden die oplichten

op en neer tussen huid en hart

om binnen te breken

tot je het vergeet en terugkomt...

Herinner je je me echt nog?

Of weet je nog waarom?

De stenen paden die ik rende

en ik lachte je uit

Ik kuste je en je smaakte naar zout

en mooie dingen om te doen...

Ik heb een afbeelding van jou

tijdloos mat

als een foto

vanaf hier beginnen de herinneringen

Ik zit tussen het gras en de bloemen

en ik laat mijn ogen over aan de tijd

dus je woorden komen terug

"Ik zal je helpen lief te hebben." Je vertelde me zacht "

tot die "Hallo" die mijn lot maakte

ja jouw lot

Herinner je me echt zoals ik me jou herinner?

Het is het licht van eenvoudige dingen dat verlicht

weet je nog dat vrijen zoet was sterk was?

het was liefde!

De stenen paden die ik rende

en ik lachte je uit

herinner je me echt?

Of weet je nog waarom?

herinner je me echt?

Of weet je nog waarom?