La Plage - Benjamin Biolay, Chiara Mastroianni

Les flamands roses s’en vont

Sans se faire la moindre illusion

Sur les hommes, les femmes nues

La marée haute s’en vient

Par sa grâce il ne reste rien

De la foule infâme nue

Je t’attendrai sur la plage

Ou le long des glycines

En fumant la résine

En trichant sur mon âge

Je t’attendrai sur la plage

Près d’un aérosol

Au sixième sous sol

Ou un pied dans la marge

Les nuages font et défont

Des mirages de plumes de goudron

Pour les hommes, les femmes nues

Les flamands roses reviennent

Dans le vent de l’est d’Eden

Et la foule infâme les tue

Je t’attendrai sur la plage

Ou le long des glycines

En fumant la résine

Résigné sur mon âge

Je t’attendrai sur la plage

Près d’un aérosol

Au sixième sous sol

Ou un pied dans la marge

De flamingo's gaan weg

Zonder de minste illusie

Op mannen, naakte vrouwen

Hoogwater komt eraan

Door zijn genade is er niets meer over

Van de naakte beruchte menigte

Ik zal op je wachten op het strand

Of langs de blauweregen

Door de hars te roken

Door vals te spelen op mijn leeftijd

Ik zal op je wachten op het strand

Bijna een spuitbus

Op de zesde kelder

Of een voet in de marge

Wolken maken en breken

Mirages van teerveren

Voor mannen, naakte vrouwen

De flamingo's komen terug

In de oostenwind van Eden

En de beruchte menigte vermoordt ze

Ik zal op je wachten op het strand

Of langs de blauweregen

Door de hars te roken

Afgetreden bij mijn leeftijd

Ik zal op je wachten op het strand

Bijna een spuitbus

Op de zesde kelder

Of een voet in de marge