Get Me Away From Here, I'm Dying - Belle & Sebastian

Ooh!

Get me away from here I’m dying

Play me a song to set me free

Nobody writes them like they used to So it may as well be me Here on my own now after hours

Here on my own now on a bus

Think of it this way

You could either be successful or be us

With our winning smiles, and us With our catchy tunes, and us Now we’re photogenic

You know, we don’t stand a chance

Oh, I’ll settle down with some old story

About a boy who’s just like me Thought there was love in everything and everyone

You’re so naive!

After a while they always get it They always reach a sorry end

Still it was worth it as I turned the pages solemnly, and then

With a winning smile, the boy

With naivety succeeds

At the final moment, I cried

I always cry at endings

Oh, that wasn’t what I meant to say at all

From where I’m sitting, rain

Washing against the lonely tenement

Has set my mind to wander

Into the windows of my lovers

They never know unless I write

«This is no declaration, I just thought I’d let you know goodbye»

Said the hero in the story

«It is mightier than swords

I could kill you sure

But I could only make you cry with these words»

Oeh!

Haal me hier vandaan, ik ga dood

Speel een nummer voor me om me te bevrijden

Niemand schrijft ze zoals vroeger, dus ik kan net zo goed alleen zijn, nu na sluitingstijd

Hier alleen nu in een bus

Zie het op deze manier

Je kunt succesvol zijn of ons zijn

Met onze winnende glimlach en wij Met onze pakkende deuntjes en wij Nu zijn we fotogeniek

Weet je, we maken geen kans

Oh, ik zal genoegen nemen met een oud verhaal

Over een jongen die net als ik dacht dat er liefde was in alles en iedereen

Je bent zo naïef!

Na een tijdje snappen ze het altijd. Ze komen altijd aan een spijtig einde

Toch was het het waard, want ik sloeg de pagina's plechtig om, en toen

Met een winnende glimlach, de jongen

Met naïviteit lukt het

Op het laatste moment huilde ik

Ik huil altijd bij eindes

Oh, dat was helemaal niet wat ik bedoelde te zeggen

Van waar ik zit, regen

Wassen tegen de eenzame huurkazerne

Heeft me doen dwalen

In de ramen van mijn geliefden

Ze weten het nooit, tenzij ik schrijf

«Dit is geen verklaring, ik wilde je alleen maar afscheid nemen»

Zei de held in het verhaal

«Het is machtiger dan zwaarden»

Ik zou je zeker kunnen vermoorden

Maar ik kon je alleen maar aan het huilen maken met deze woorden»