Ностальгия - Белый орёл

Под мелодию метели и под зимний вьюги вальс,

Две снежинки к нам летели, молча падая на нас

И уснув в своей печали и забыв про холода,

Нас с тобой не замечая, исчезали навсегда.

Ностальгия постучала в мои двери,

В эту зимнюю загадочную ночь.

Никому уже на свете я не верю.

Только ты одна сумеешь мне помочь.

Как наверное когда-то в белоснежной тишине,

Зимней песней снегопада, всё исчезнет как во сне.

Только эти две снежинки, одиноко и любя,

Будут спать как на картинке на ладони у тебя.

Ностальгия постучала в мои двери

В эту зимнюю загадочную ночь

Никому уже на свете я не верю

Только ты одна сумеешь мне помочь

Op de melodie van een sneeuwstorm en op de wintersneeuwwals,

Twee sneeuwvlokken vlogen naar ons toe en vielen stilletjes op ons

En in slaap vallen in je verdriet en de kou vergeten,

Zonder ons op te merken, verdwenen ze voor altijd.

Nostalgie klopte op mijn deur

Op deze mysterieuze winternacht.

Ik vertrouw niemand meer in de wereld.

Alleen jij kunt me helpen.

Zoals waarschijnlijk ooit in sneeuwwitte stilte,

Met het winterlied van sneeuwval zal alles verdwijnen als in een droom.

Alleen deze twee sneeuwvlokken, eenzaam en liefdevol,

Ze zullen slapen zoals op de foto op je handpalm.

Nostalgie klopte op mijn deur

Op deze mysterieuze winternacht

Ik vertrouw niemand meer in de wereld

Alleen jij kan me helpen