Волга - Белые Братья, КАПА

Волга идёт в разлив, плывут бабки.

Кто на косарей, затуго залезет в удавку.

Маменькины сынки стали мусорами.

По помятым мозгам пройдём утюгами.

По любимым тоска, боль у виска, слабому горе.

Галимо по ящику в новостях тараторят.

Дым столбом кружит, куча кофейных кружек,

Телефон трещит, видать, пока кому-то нужен.

Под ногами битая посуда — был скандал.

Достал плюс недостатков груда, устал.

Акулам корм коли на море шторм.

В гости

Вчера пацаны приходили, играли в кости.

Для них по жизни бег давно сменил ходьбу,

И суета — это шанс одурачить судьбу.

Деньги летят в трубу, пацан, давай взвесим

Шансы свалить с района, хотя б на месяц.

У многих руки в говне, а думают, что в золоте.

Мои пацаны утонули в хмеле и солоде,

Да и я не ангел, давно не те крылья,

Но кто бог, когда глотаю пыль я?

Волга идёт в разлив, плывут бабки.

Кто на косарей, затуго залезет в удавку.

Маменькины сынки стали мусорами.

По помятым мозгам пройдём утюгами.

Водка идёт в разлив, плывут бабки.

Кто на косарей, затуго залезет в удавку.

Маменькины сынки стали мусорами.

По помятым мозгам пройдём утюгами.

По любимым тоска, боль у виска.

Я где-то меж стаканом виски и попыткой сна.

Или так действует весна?

Или просто дома потолок стал низко?

Песка в глаза насыпали будто.

Я сливаюсь отсюда, от каждодневного блюда.

Через минуту посадка на рейс,

Где я опять могу начать всё с нуля пока есть сила.

Бесила бы эта трясина.

А таких, как я, привлекала всегда же красиво.

Вникала, в жизнь не втыкала, как в горло вилы,

И уходила, где льётся текила.

Тем временем дружками стали друзья, дружки — знакомыми.

Подружки чьими-то жёнами.

Временно.

Ты во мне так нельзя быть уверенным.

Не судите предвзято, я здесь транзитом.

Моя Самара уже давно не городок.

Вернуться лет на пять назад хоть бы на часок.

Дружок с армейки пишет: «От бабы писем нет»,

Но я-то знаю — новый хахаль у неё, старый сюжет.

На районе всё те же лавки, те же лица.

Бывает, с кем-то иногда придётся раскуриться.

И все мечтают: будет золото, будет ***.

Сгоряча признают пацанчики богача.

Будни наступают на пятки рано с утра.

Для таких, как мы, работа, как для пса конура.

По вечеру назад в трави-вали мимо бутиков.

Давки в толкотне полного смеха и криков.

Я вернусь домой, как сотни Магелланов,

Которые достигли цели долгожданной.

Район — дыра, а хата — кантейка,

Судьба — индейка, а жизнь — злодейка, сын.

Волга идёт в разлив, плывут бабки.

Кто на косарей, затуго залезет в удавку.

Маменькины сынки стали мусорами.

По помятым мозгам пройдём утюгами.

Водка идёт в разлив, плывут бабки.

Кто на косарей, затуго залезет в удавку.

Маменькины сынки стали мусорами.

По помятым мозгам пройдём утюгами.

De Wolga overstroomt, oma's drijven.

Wie op maaiers zit, klimt stevig in een strop.

Mama's jongens zijn rotzooi geworden.

Laten we over gekreukte hersenen gaan met strijkijzers.

Verlangen naar dierbaren, pijn in de tempel, zwak verdriet.

Galimo babbelt op de nieuwsbox.

Rook cirkelt in een kolom, een stel koffiemokken,

De telefoon kraakt, zie je, terwijl iemand hem nodig heeft.

Gebroken borden onder de voeten - er was een schandaal.

Heb een heleboel plus gebreken, moe.

Haaienvoer bij storm op zee.

Op bezoek komen

Gisteren kwamen de jongens en speelden dobbelstenen.

Voor hen heeft hardlopen in het leven al lang het lopen vervangen,

En ijdelheid is een kans om het lot voor de gek te houden.

Geld vliegt door de pijp, jongen, laten we wegen

Kansen om het gebied te verlaten, in ieder geval voor een maand.

Velen hebben hun handen in de stront, maar denken dat ze in goud zitten.

Mijn jongens verdronken in hop en mout,

Ja, en ik ben geen engel, niet die vleugels voor een lange tijd,

Maar wie is God als ik het stof inslik?

De Wolga overstroomt, oma's drijven.

Wie op maaiers zit, klimt stevig in een strop.

Mama's jongens zijn rotzooi geworden.

Laten we over gekreukte hersenen gaan met strijkijzers.

Wodka stroomt, oma's drijven.

Wie op maaiers zit, klimt stevig in een strop.

Mama's jongens zijn rotzooi geworden.

Laten we over gekreukte hersenen gaan met strijkijzers.

Verlangen naar dierbaren, pijn bij de tempel.

Ik zit ergens tussen een glas whisky en een poging om te slapen.

Of is dat hoe de lente werkt?

Of werd gewoon thuis het plafond laag?

Het was alsof ze zand in hun ogen gooiden.

Ik ben uitgeput van hier, van het dagelijkse voedsel.

In een minuut, aan boord van een vlucht,

Waar ik weer helemaal opnieuw kan beginnen terwijl er kracht is.

Dit moeras zou lopen.

En mensen zoals ik werden altijd mooi aangetrokken.

Ze dook in, bleef niet steken in het leven, als een hooivork in de keel,

En ze ging weg, waar tequila staat te gieten.

Ondertussen werden vrienden vrienden, vrienden werden kennissen.

Vriendinnen iemands vrouwen.

Tijdelijk.

Je kunt niet zo zeker zijn van mij.

Geen vooroordelen, ik ben hier op doorreis.

My Samara is al lang geen stad meer.

Om minstens een uur vijf jaar terug te gaan.

Een vriend uit het leger schrijft: "Er zijn geen brieven van de vrouw",

Maar ik weet het - ze heeft een nieuw vriendje, een oud complot.

In de buurt dezelfde winkels, dezelfde gezichten.

Het komt voor dat je soms met iemand moet roken.

En iedereen droomt: er zal goud zijn, er zal *** zijn.

In het heetst van de strijd, geven de jongens van de rijke man toe.

Weekdagen komen vroeg in de ochtend op hakken.

Voor mensen zoals wij is werk als een kennel voor een hond.

's Avonds terug in het gras, langs de boetiekjes.

Verplettert in de crush vol gelach en geschreeuw.

Ik zal naar huis terugkeren als honderden Magellanen,

Waarmee het langverwachte doel werd bereikt.

De wijk is een gat, en de hut is een kanteika,

Het lot is een kalkoen en het leven is een schurk, zoon.

De Wolga overstroomt, oma's drijven.

Wie op maaiers zit, klimt stevig in een strop.

Mama's jongens zijn rotzooi geworden.

Laten we over gekreukte hersenen gaan met strijkijzers.

Wodka stroomt, oma's drijven.

Wie op maaiers zit, klimt stevig in een strop.

Mama's jongens zijn rotzooi geworden.

Laten we over gekreukte hersenen gaan met strijkijzers.