Конфликт - Белые Братья

Конфликт нарастает, перестает в драку

На него, повесив всех собак, он нападает.

Сталь зажата между пальцев.

Похоже, что прольется кровь.

Здесь разобраться бы танец убоя,

Глаза блестят, как огоньки горят.

Значит, акт агрессии не проходит,

Так туши развесили,

Что пора вступится, разнять,

Пусть будет поздно потом,

Неужели не в силах вы это понять?

Ведь после постигнет утрата жену и брата,

Его детей и всех друзей.

А другого ждет тюрьмы зона, один резон,

Но вот снова двое смотрят грозно в глаза.

И злоба льется друг на друга, смерти подруга,

Страх, порождая в глазах и в сердцах.

Ах, как туго мне от этих гневных вопросов.

Дождь бьет по лицу ногами, делая слезы.

Просто люди порой так ненавидят друг друга,

И повсюду крики, ругань слышны в округе.

Выше руки, братья, почти мертвых царство,

И сольемся в единое братство!

Просто люди порой так ненавидят друг друга,

И повсюду крики, ругань слышны в округе.

Выше руки, братья, почти мертвых царство,

И сольемся в единое братство!

По белому черным написано — к черту!

И я иду к нему, послали туда меня враги, друзья,

И я представить это вот как они обидят меня?

И нету и дня, когда бы я ни хотел,

Чтобы кончилась эта фигня, и все же Не любили никогда, никого.

Мы были там одни, а здесь такое мы общество.

Иду, иду, уже давно изучили —

Нет причины выйти, исключая кончины.

Все происходит только так, только так,

Так, так, так…

И я не выпил, но собак я вновь спускаю

И поводы вдруг упускаю,

Я знаю с краю я всегда, но сегодня о-о-о…

Вот опять идут мне навстречу люди,

Сплотились в груду и, возможно, что будут они снова

Вопросы ставить грозно и остро,

И ветер дует в щели, выдувая геройство.

Просто люди порой так ненавидят друг друга,

И повсюду крики, ругань слышны в округе.

Выше руки, братья, почти мертвых царство,

И сольемся в единое братство!

Просто люди порой так ненавидят друг друга,

И повсюду крики, ругань слышны в округе.

Выше руки, братья, почти мертвых царство,

И сольемся в единое братство!

Да-а, я боюсь, что, и я не устаю

Перед соблазном безобразным и грязным,

Пусть боль причинит кому-то,

Но минуты я буду, счастлив,

Полноценным, в себе уверен,

Но потом опять все будет тихо и страшно,

И люди отвернутся от меня, как день вчерашний,

Навсегда убито, я один буду вечно,

Беспечная жизнь тебя сжимает все крепче.

Но в башке зарождается план, и месть

Всем тем, кто меня не понял и моей жуткой песни,

Хоть тресни, а я подойду затресну,

Хоть вместе вы против меня,

Я иду на конфликт, без этого мне не прожить и дня.

И бегом, бегом и с гамом и криком

Навстречу своей смерти,

Я назначу на сегодня встречу,

И встречу я её спокойно, достойно,

Увижу свет вдали, там от долины покойно.

Снова ветер дует в щели, и дождь бьет по глазам,

И я считаю жизнь лучше только там,

Но меня укроет пальто, и как кино жизнь моя,

Пусть умрет кто угодно, но не я, не я, не я…

Het conflict groeit, stopt in een gevecht

Nadat hij alle honden heeft opgehangen, valt hij hem aan.

Het staal wordt tussen de vingers gehouden.

Het lijkt erop dat er bloed zal vloeien.

Hier om de dans van het slachten te begrijpen,

Ogen fonkelen als lichten branden.

Dit betekent dat de daad van agressie niet overgaat,

Dus de karkassen bleven hangen

Dat het tijd is om op te staan, te scheiden,

Laat het later zijn

Kunt u dit niet begrijpen?

Immers, na het verlies van een vrouw en broer,

Zijn kinderen en alle vrienden.

En de andere wacht op de gevangeniszone, de ene reden,

Maar ook hier kijken de twee dreigend in de ogen.

En woede stroomt over elkaar, de vriend van de dood,

Angst, genererend in de ogen en in de harten.

Oh, wat ben ik hard van deze boze vragen.

De regen slaat met zijn voeten in het gezicht en maakt tranen.

Het is gewoon dat mensen elkaar soms zo haten,

En overal klinkt geschreeuw, gevloek in de buurt.

Boven de hand, broeders, bijna dood koninkrijk,

En laten we samensmelten tot één broederschap!

Het is gewoon dat mensen elkaar soms zo haten,

En overal klinkt geschreeuw, gevloek in de buurt.

Boven de hand, broeders, bijna dood koninkrijk,

En laten we samensmelten tot één broederschap!

Het is in zwart-wit geschreven - naar de hel!

En ik ga naar hem toe, mijn vijanden en vrienden stuurden me daarheen,

En ik stel me voor dat ze me zo pijn hebben gedaan?

En er is geen dag dat ik niet zou willen,

Zodat deze rotzooi eindigt, en toch nooit van iemand hield.

We waren daar alleen, maar hier zijn we zo'n samenleving.

Ik ga, ik ga, ik heb het lang bestudeerd -

Er is geen reden om te vertrekken, behalve voor de dood.

Alles gebeurt zomaar, zomaar,

Zo zo zo…

En ik heb niet gedronken, maar ik laat de honden weer in de steek

En ik mis ineens de gelegenheid,

Ik weet van de rand ik altijd, maar vandaag oh-oh-oh ...

Hier komen weer mensen naar me toe,

We verzamelden zich in een stapel en het is mogelijk dat ze dat weer zullen zijn

Vragen om dreigend en scherp te stellen,

En de wind waait door de kieren en blaast heldhaftigheid uit.

Het is gewoon dat mensen elkaar soms zo haten,

En overal klinkt geschreeuw, gevloek in de buurt.

Boven de hand, broeders, bijna dood koninkrijk,

En laten we samensmelten tot één broederschap!

Het is gewoon dat mensen elkaar soms zo haten,

En overal klinkt geschreeuw, gevloek in de buurt.

Boven de hand, broeders, bijna dood koninkrijk,

En laten we samensmelten tot één broederschap!

Ja, ik ben bang dat, en ik word niet moe

Voor de verleiding lelijk en vies,

Iemand pijn laten doen

Maar voor een minuut zal ik blij zijn

Compleet, zelfverzekerd,

Maar nogmaals, alles zal stil en eng zijn,

En mensen zullen zich van me afkeren zoals gisteren,

Voor altijd gedood, ik zal voor altijd alleen zijn,

Zorgeloos leven knijpt je steeds strakker en strakker.

Maar een plan is geboren in het hoofd, en wraak

Aan al diegenen die mij en mijn vreselijke lied niet begrepen,

Zelfs kraken, en ik zal kraken,

Ook al zijn jullie samen tegen mij,

Ik ga in conflict, ik kan geen dag zonder.

En rennen, rennen en met lawaai en geschreeuw

Op weg naar mijn dood

Ik ga voor vandaag een afspraak maken,

En ik zal haar kalm en waardig ontmoeten,

Ik zal het licht in de verte zien, het is kalm vanuit de vallei.

Weer waait de wind door de kieren, en de regen slaat in de ogen,

En ik denk dat het leven alleen daar beter is,

Maar mijn jas zal me bedekken, en mijn leven is als een film,

Laat iemand sterven, maar ik niet, ik niet, ik niet...