Monumentale - Baustelle

I cimiteri non danno pensieri

Sei tu che ti sbagli, se stanco, disperi

E piangi per colmare i buchi dell’assenza

Vive come il pieno la vacanza e non spira mai

Quindi lascia perdere i dibattiti

La rete, i palinsesti

Per un giorno non studiare

Non chattare, ma piuttosto

Stringi forte chi ti ama

Fra le mute tombe del monumentale

Non c'è Dio e non c'è male, solo vaga oscurità

I camposanti non hanno rimpianti

Sei tu che li covi, li rendi fantasmi

Li canti per sentirne meno la mancanza

Come non bastasse l’esistenza e l’eco che fa

Giace qui ad libitum la tua imbecillità

Quindi lascia perdere i programmi

Coi talenti, i palinsesti

Per piacere non andare a navigare sulla rete

Stringi forte chi ti vuole bene

Tra le tombe del monumentale

Trovi Dio, trovi Montale, ed un’opaca infinità

Quindi lascia perdere i salotti

Coi talenti e le baldracche

Vieni all’ombra dei cipressi

Dona amore, al pomeriggio

A chi sospende la sua vita

Tra le urne amiche del monumentale

Di realtà e d’irreale, vieni a fartene un’idea

De begraafplaatsen geven geen gedachten

Jij bent het die het mis heeft, als je moe bent, wanhoop je

En huilen om de gaten van afwezigheid te vullen

Hij leeft de vakantie als volheid en verloopt nooit

Dus vergeet de debatten

Het netwerk, de schema's

Een dag niet studeren

Niet chatten, maar liever

Houd je vast aan degenen die van je houden

Tussen de stille graven van het monumentale

Er is geen God en er is geen kwaad, alleen vage duisternis

De begraafplaats heeft geen spijt

Jij bent degene die ze verbergt, je maakt ze spoken

Je zingt ze om ze minder te missen

Alsof het bestaan ​​en de echo die het maakt niet genoeg waren

Uw imbeciliteit ligt hier ad libitum

Dus vergeet de programma's

Met talenten, schema's

Ga alsjeblieft niet surfen op het net

Houd je vast aan degenen die van je houden

Onder de graven van de monumentale

Je vindt God, je vindt Montale en een ondoorzichtige oneindigheid

Dus vergeet de woonkamers

Met talenten en hoeren

Kom naar de schaduw van de cipressen

Geef liefde in de middag

Aan wie zijn leven opschort?

Onder de urnen vrienden van het monumentale

Van realiteit en onwerkelijkheid, kom en krijg een idee