L'uomo del secolo - Baustelle

All’epoca mia venivi al mondo

E la libertà non esisteva

E la Prima Guerra era finita

Fiume era già stata conquistata

Alle scuole elementari c’era poco da scherzare

Si rideva e si ballava solo per la mietitura

All’epoca mia il telefono non c’era

Mi arruolarono

Era quasi primavera

E le radio ci trasmettevano canti di paura

Da cantare quando è sera

Quindi disertai

Era il '43

Ed eccomi qui: un vegetale

Cento anni non portati male

Lascio il mondo che mi ha maltrattato

Me ne vado, mi sono stufato

Vi ho voluto bene, adesso vado

Sono stato un comunista

Avevo un sogno, una speranza

Arrivederci amore addio

All’epoca mia non usavi il cellulare

Mi arruolarono

Non si stava così male

Ma le radio ci trasmettevano

Canti di paura da cantare quando è sera

Quindi me ne andai.

Era il '43

In mijn tijd werd je op de wereld geboren

En vrijheid bestond niet

En de Eerste Oorlog was voorbij

Fiume was al veroverd

Op de lagere school was er weinig om grappen over te maken

We lachten en dansten alleen voor de oogst

In mijn tijd was de telefoon er niet

Ze hebben me ingelijfd

Het was bijna lente

En de radio's speelden ons liedjes van angst

Om te zingen als het avond is

Dus ik deserteerde

Het was '43

En hier ben ik: een groente

Honderd jaar niet slecht

Ik verlaat de wereld die mij heeft mishandeld

Ik ga weg, ik verveel me

Ik hield van je, nu ga ik

Ik ben een communist geweest

Ik had een droom, een hoop

Vaarwel liefde vaarwel

In mijn tijd gebruikte je je mobiele telefoon niet

Ze hebben me ingelijfd

Het was niet zo erg

Maar de radio's zenden naar ons uit

Liederen van angst om te zingen als het avond is

Dus ik vertrok.

Het was '43