Diorama - Baustelle

Io che non ho giorni da sprecare

So i dolci posti dove andare

Andrò al parco a farmi passeggiare un po'

Che non ho cani a cui badare

E ho davvero poche necessità

Al Museo di Storia Naturale

Vai a fare il giro delle sale

Sai quel che conviene visitare

Guai a non lasciarsi ipnotizzare

Dai mondi lontani

Nel diorama il tempo non ci può far male

Non c'è prima e non c'è poi

Solo il culmine di vite singolari

L’illusione che non marciranno mai

Figlia mia, ti chiedo il mondo e me lo dai

Bimba mia, ti sposo in chiesa lo vedrai

Vita mia, faccio il possibile per noi

Fissi dietro il vetro a bocca aperta

Fuori piove il giorno muore ma lo scopriremo poi

In un bosco siberiano per metà

Impantanata nella neve

La bestia feroce punta il cervo

È sul punto di spiccare il salto

E brama la gola

Nel diorama il tempo non ci può far male

Non c'è prima e non c'è poi

Solo l’apice di vite singolari

L’illusione che non marciranno mai

Figlia mia ti chiedo il mondo e me lo dai

Bimba mia ti sposo in chiesa lo vedrai

Vita mia faccio il possibile per noi

Fissi dietro il vetro a bocca aperta

Fuori piove il tempo passa ce ne accorgeremo poi

Ik die geen dagen te verliezen heb

Ik ken de leuke plekken om naartoe te gaan

Ik ga naar het park om een ​​wandeling te maken

Dat ik geen honden heb om voor te zorgen

En ik heb heel weinig behoeften

In het Natuurhistorisch Museum

Ga door de zalen

Weet je wat de moeite waard is om te bezoeken

Wee je niet te laten hypnotiseren

Van verre werelden

In het diorama kan de tijd ons geen pijn doen

Er is geen eerste en er is geen later

Alleen het hoogtepunt van enkelvoudige levens

De illusie dat ze nooit zullen rotten

Mijn dochter, ik vraag je om de wereld en je geeft het aan mij

Mijn kind, ik zal met je trouwen in de kerk, je zult het zien

Mijn leven, ik doe wat ik kan voor ons

Je staart met open mond achter het glas

Buiten regent het de dag sterft maar daar komen we later achter

In een half Siberisch bos

Verdwaald in de sneeuw

Het woeste beest wijst het hert

Hij staat op het punt de sprong te wagen

En hunkert naar gulzigheid

In het diorama kan de tijd ons geen pijn doen

Er is geen eerste en er is geen later

Alleen de top van enkelvoudige levens

De illusie dat ze nooit zullen rotten

Mijn dochter, ik vraag je om de wereld en je geeft het aan mij

Mijn kind, ik zal met je trouwen in de kerk, je zult het zien

Mijn leven, ik doe al het mogelijke voor ons

Je staart met open mond achter het glas

Het regent buiten naarmate de tijd verstrijkt, we zullen het later beseffen