Cristina - Baustelle

Incantatori di serpenti

Coppia fissa di studenti

Scimmie delle occupazioni

Bruciavamo come se

Fosse sul punto di scoppiare

L’avvenire

Io e te da tempo

Ex

Incandescenze ed uragani

Con i piedi e con le mani

Per le strade di Bologna

Un bicchiere di Fernet

In uno sputo di caffè

Olè

Come stai?

Che vita fai?

Chiede Cristina

Cos'è che provi adesso?

Ora che hai quel che vuoi

Non so rispondere

Il mio fantasma

Spedirglielo in allegato

Dovrei

Ex

Amici dal fottuto giorno in cui praticò l’amore

La tua amica, la migliore.

e lo praticò con me

Chi fosse non ricordo più

Oh Gesù!

Come stai?

Che vita fai?

Chiede Cristina

Cos'è che sogni adesso?

Ora che fai quel che fai

Non so rispondere

Il mio fantasma

Via da lei

Prima cacciare dovrei

Vorrei, dovrei, vorrei, dovrei, vorrei, dovrei

Gli spettri abitano dimore gotiche

Come succede in Edgar Allan Poe

Ma quelli che fanno più paura sono qui

A ricordare il tempo agli uomini

Gli spettri agitano coscienze storiche

Fatti epocali, stragi piccole

Colpe e peccati e scie di cenere

Ciò che ci fa paura siamo noi

Slangenbezweerders

Stabiel paar studenten

Apen van beroepen

We brandden alsof

Hij stond op het punt te barsten

De toekomst

Jij en ik voor een lange tijd

Voormalig

Gloeilamp en orkanen

Met je voeten en handen

In de straten van Bologna

Een glaasje Fernet

Onder het kopje koffie

Olè

Hoe is het met je?

Welk leven leid je?

Cristina vraagt

Wat voel je nu?

Nu je hebt wat je wilt

ik kan niet antwoorden

Mijn geest

Stuur het naar hem als bijlage

Zal ik

Voormalig

Vrienden sinds de dag dat hij liefde beoefende

Je vriend, de beste.

en hij oefende het met mij

Ik weet niet meer wie hij was

Oh Jezus!

Hoe is het met je?

Welk leven leid je?

Cristina vraagt

Wat is het dat je nu droomt?

Nu je doet wat je doet

ik kan niet antwoorden

Mijn geest

Ga weg bij haar

Ik zou eerst moeten jagen

Ik zou willen, ik zou, ik zou willen, ik zou, ik zou willen, ik zou

Geesten bewonen gotische herenhuizen

Zoals gebeurt in Edgar Allan Poe

Maar de engste zijn hier

Om mannen aan de tijd te herinneren

Geesten prikkelen historische gewetens

Epochale gebeurtenissen, kleine bloedbaden

Fouten en zonden en sporen van as

Wat ons bang maakt, zijn wij