Справимся - Bahh Tee

Проспал, не успел умыться.

Шагая в школу, гремя монетами на пиццу.

И так — вся жизнь: неумытая, ценой в копейку.

Стоя на линейке, в 9 лет, я — вряд ли это понимал.

Но, все-таки в моем городе, типа поселка,

Где жили женщины с детьми по сути, да и скот один.

Мы были за мужчин в домах своих.

Ведь раз в год они, наши отцы, прилетали из Москвы

С заработанным, и сразу жизнь — беззаботная.

И я опять ношусь по полям, в летний зной,

Но через неделю снова отец уедет на полгода или год — не меньше.

«Ты опора наша, береги сестер» —

Вечно шептала мама, укрывая ночью сына.

«Спи спокойно, мой маленький мужчина».

А я шептал в подушку, сдерживая слезы: «Отец, я не подведу»,

Знал, что возле в трудный миг не останется.

У меня есть «Я», мы справимся.

И засыпая в пустой комнате один,

Я понимал — пока я с ним, я — непобедим.

Только я и «Я», треьих не останется.

У меня есть «Я», мы справимся.

Вроде все нормально,

По будням — в спорте, по выходным — пьяный.

Настенька в субботу, в воскресенье с Аней.

Так и жил, думая, что вместо сердца — камень.

Мне было 19,

Помнится и не забудется, как шрам на пол-лица.

Ведь пустота внутри — вряд ли чем заполнится.

Она — моя царица, я на ее фоне — царь.

Я написал о ней 5 альбомов,

Но не желаю посвящать ни строчки более.

Кто-то крикнул «Круто!», кто-то крикнул «Нудно!»

Но, это — было нужно, чтоб дышать ежеминутно.

И закрутило — концерты, гастроли,

Вся эта слава сопливая.

Знаешь, самому аж тошно.

Столько девушек вокруг,

Кроме той, что заварила эту кашу ненарочно.

Я полужив, полумертв, полураскаленный.

Полукрик, полухрип, мимо губ соленых в подушку.

Хуже ведь не станется, —

У меня есть «я», мы справимся.

И засыпал с кем угодно, но не один.

«Мам, прости, самому противно…»

Кто-ты есть — незнакомая красавица?

У меня есть «я», мы справимся.

В далеком будущем меня не станет.

Песня эта — будет жить, в чьих-то плеерах и дисках,

В чьей-то памяти, но это все — не важно,

Движет мною ведь иной мотив.

Я лишь хочу, чтобы не смотря на расстояния,

В километрах или же годах исчисляемых —

Кто останется вместо меня — просто знали бы,

Что не смог сказать лично, сказав на людях.

Что быть не тем, кем хочешь, не значит быть — никем.

Быть одному — не значит одиноким быть.

Не видеть выхода еще не значит — быть в тупике,

А «Не гореть» не тоже самое, что и «Остыть».

Пройдут года, и тебя и меня — не станет.

Лишь иногда потревожим мы чью-то память.

Вчера были детьми, завтра уж состаримся,

У меня есть «Я», мы справимся.

Мы справимся, мы справимся, мы справимся.

Я смерти не боюсь, ведь я шагнул однажды

Вниз с обрыва — дураком был отважным.

Думал: «Полечу», — полетел камнем вниз.

У меня есть «я», мы справились.

Пройдут года, и тебя и меня — не станет.

Лишь иногда потревожим мы чью-то память.

Дети вчерашние, завтра уж состаримся.

У меня есть «я», мы справимся.

Verslapen, geen tijd gehad om te wassen.

Naar school lopen, munten op pizza rammelen.

En zo - het hele leven: ongewassen, voor de prijs van een cent.

Staande op de liniaal, op 9-jarige leeftijd, begreep ik dit nauwelijks.

Maar toch, in mijn stad, als een dorp,

Waar vrouwen met kinderen woonden, in feite, en er was maar één vee.

We waren voor de mannen in onze huizen.

Per slot van rekening kwamen zij, onze vaders, één keer per jaar over vanuit Moskou

Met verdiend geld, en meteen is het leven zorgeloos.

En ik ren weer door de velden, in de zomerhitte,

Maar over een week gaat vader weer weg voor zes maanden of een jaar - niet minder.

"Jullie zijn onze steun, zorg voor de zussen" -

Moeder fluisterde altijd en bedekte haar zoon 's nachts.

'Slaap lekker, mijn kleine man.'

En ik fluisterde in het kussen, terwijl ik de tranen tegenhield: "Vader, ik zal je niet teleurstellen",

Hij wist dat hij op een moeilijk moment niet in de buurt zou blijven.

Ik heb mezelf, we kunnen het aan.

En alleen in slaap vallen in een lege kamer,

Ik begreep het - zolang ik bij hem ben, ben ik onoverwinnelijk.

Alleen ik en "ik", er zullen er geen drie meer zijn.

Ik heb mezelf, we kunnen het aan.

Het voelt goed,

Doordeweeks - in de sport, in het weekend - dronken.

Nastenka op zaterdag, op zondag met Anya.

Dus leefde hij, denkend dat er in plaats van een hart een steen was.

ik was 19

Ik herinner het me en zal het niet vergeten, als een litteken op de helft van mijn gezicht.

Het is immers onwaarschijnlijk dat de leegte van binnen met iets gevuld zal worden.

Zij is mijn koningin, tegen haar achtergrond ben ik een koning.

Ik schreef 5 albums over haar,

Maar ik wil er geen enkele regel meer aan wijden.

Iemand riep "Cool!", Iemand riep "Teddy!"

Maar het was nodig om elke minuut te ademen.

En gesponnen - concerten, rondleidingen,

Al deze glorie is snotterig.

Weet je, het is echt saai.

Zoveel meisjes in de buurt

Behalve degene die deze puinhoop onbedoeld heeft gemaakt.

Ik ben half levend, half dood, half heet.

Half huilen, half piepen, langs de zoute lippen in het kussen.

Het zal niet erger worden,

Ik heb mezelf, we kunnen het aan.

En viel in slaap met iedereen, maar niet alleen.

"Mam, het spijt me, het is walgelijk..."

Wie ben jij - een onbekende schoonheid?

Ik heb mezelf, we kunnen het aan.

In de verre toekomst zal ik dat niet zijn.

Dit nummer zal in iemands spelers en schijven leven,

In iemands geheugen, maar dat is alles - het maakt niet uit

Ik word gedreven door een ander motief.

Ik wil gewoon dat, ondanks de afstanden,

In kilometers of aftelbare jaren -

Wie zal er blijven in plaats van mij - ze zouden het gewoon weten

Wat ik persoonlijk niet kon zeggen, in het openbaar zeggen.

Dat niet zijn wat je wilt, is niet hetzelfde als niemand zijn.

Alleen zijn betekent niet eenzaam zijn.

Geen uitweg zien betekent nog niet - in een impasse zitten,

En "Niet verbranden" is niet hetzelfde als "Afkoelen".

Jaren gaan voorbij en jij en ik zullen weg zijn.

Alleen verstoren we soms iemands geheugen.

Gisteren waren we kinderen, morgen zullen we oud worden,

Ik heb mezelf, we kunnen het aan.

We gaan het halen, we gaan het halen, we gaan het halen.

Ik ben niet bang voor de dood, want ik heb een keer een stap gezet

Onderaan de klif - ik was een dappere dwaas.

Ik dacht: "Ik vlieg", - ik vloog als een blok naar beneden.

Ik heb "ik", we zijn erin geslaagd.

Jaren gaan voorbij en jij en ik zullen weg zijn.

Alleen verstoren we soms iemands geheugen.

Kinderen van gisteren, morgen worden we oud.

Ik heb mezelf, we kunnen het aan.