Родителям - Bahh Tee

Мы в этом мире, будто бы туристы:

Как прилетели — так же улетим быстро.

Всем по деяниям своим: кто какую тару,

Грехов заберет с собой вместо загара.

Признать ошибки — лучше пропустить в печень,

Но, говорят, если признаться, то в дважды легче.

Будет за них ответить после перед Всевышним,

А если скажешь вслух об этом — то будет в трижды.

Мама…

Папа…

Во времена лютые, в морозы, холода

Когда все не так и неудачи по пятам.

Вам удавалось сохранить семейное тепло,

Родителей не выбирают, но нам повезло.

Мне было года три наверное,

Когда пошли запросы мои первые.

Я в это время ходил еще пешком под стол,

Но уже с пультом.

Хотел машинку получить от вас заместо той,

Что мне прикупили,

Вы на выходных еще прошедших,

На манежке я просил — вы не мешкали.

На следующий день, пока я спал, незаметно

Папа подложил к моей кровати молча пульт заветный.

Мне семь — я бесцельно,

кедами кручу педали, а педали — цепи.

Гоняю голубей на «Аисте» покамест не устану,

Но не догоняю — моя птица — не мустанг ведь.

И возле пруда падая на дню по сто раз, понял

Чтобы ездить лучше нужен просто скоростной мне.

Как сейчас перед глазами кадры, я в деревне

папа из газели выгружает новый велик.

Мои ровесники вспомнят моду.

Кепка на бок, балахон, трубы, камелоты

Под джинсами широкими таскало половина школы

Мне — 12, ну, а что я?

чем-то хуже что ли?

Прошу отца, ему некогда, он просит друга

Отвезти меня.

и вот он я: осень, утро

Шагаю в школу вовремя, совсем без опозданий,

А на ногах блестят новенькие гриндера,

Мне 19 — я болею сильно,

Влюбился по уши — хоть уносите на носилках.

Между мной и мамой будто дождь заморосил, ведь

Ей кажется моя любимая просто красивой куклой.

Мы агрессивно утром пообщались — щиплет йодом

Я хлопнул дверью и ушел, забыв дома что-то.

Так и не понял что, сколько не ломал голову,

Спустя время мама согласилась принять в дом её.

Мне было года три наверное,

Когда пошли запросы мои первые.

Отец в две смены,

Работал на заводе.

Вышел в смену в выходной,

Чтобы купить машину в «детском мире» мне с пультом.

На велик скоростной он проработал две недели,

А на камелоты просто не хватило денег.

И он, чтобы не подводить меня, в долг друга

Попросил купить обувь эту в то утро

Я то ли этого не знал,

То ли знал, да только был, наверно, слишком мал.

Мне стыдно каждое мгновение за трудности

Что я учинял, но ошибки не сотру, прости.

Отец, мне было 19, сильно

Я болел и был к маме агрессивен.

Я тогда не вспомнил, а она не забывала

Впервые в жизни я ушел и не поцеловал её.

И я плачу, мама, я рыдаю

Как и ты рыдала в этот день на диване.

Я променял тебя на стерву, ты меня простишь,

Бог простит… но как простить мне себя, скажи?

Как смириться с совестью, что отрывает изнутри

Медленно, по кусочку, как себя простить?

Я был несправедлив к вам и я клянусь,

Не подведу вас никогда пока бьется пульс.

We zijn in deze wereld, alsof toeristen:

Als we zijn aangekomen, vliegen we ook snel weg.

Aan allen volgens hun daden: wie is welke container,

Hij zal zonden met zich meenemen in plaats van een kleurtje.

Geef fouten toe - het is beter om naar de lever te gaan,

Maar, zeggen ze, om eerlijk te zijn, het is twee keer zo eenvoudig.

Zal voor hen verantwoording afleggen na voor de Almachtige,

En als je het hardop zegt, zal het drie keer zijn.

Mamma…

Pa…

In woeste tijden, in vorst, kou

Als alles mis is en mislukkingen op de hielen zitten.

Je hebt de familie warmte weten te behouden,

Ouders worden niet gekozen, maar we hebben geluk.

Ik was waarschijnlijk drie jaar oud

Toen mijn eerste verzoeken gingen.

Ik liep toen nog onder de tafel,

Maar al met een afstandsbediening.

Ik wilde een auto van jou krijgen in plaats van die ene

Wat ze voor mij hebben gekocht

Je bent nog in het weekend,

Ik vroeg het bij de manege - je aarzelde niet.

De volgende dag, terwijl ik sliep, onmerkbaar

Papa legde stilletjes de gekoesterde afstandsbediening bij mijn bed.

Ik ben zeven - ik ben doelloos

Ik draai pedalen met sneakers en pedalen - kettingen.

Ik jaag duiven op "Ooievaar" tot ik moe word,

Maar ik haal het niet in - mijn vogel is tenslotte geen mustang.

En bij de vijver, die honderd keer per dag viel, realiseerde ik me...

Om beter te rijden, heb ik gewoon een snelle nodig.

Als lijsten voor mijn ogen ben ik in het dorp

papa is een nieuwe fiets aan het uitladen van een gazelle.

Mijn leeftijdsgenoten zullen zich mode herinneren.

Zijkap, hoodie, pijpen, camelots

De halve school onder een wijde spijkerbroek gesleept

Ik ben 12, nou, hoe zit het met mij?

iets ergers, toch?

Ik vraag het aan mijn vader, hij heeft geen tijd, hij vraagt ​​het aan een vriend

Om mij naar toe te brengen.

en hier ben ik: herfst, ochtend

Ik loop op tijd naar school, zonder enige vertraging,

En nieuwe grinders schitteren op mijn voeten,

Ik ben 19 - ik ben erg ziek,

Diep verliefd - draag het op zijn minst op een brancard.

Tussen mij en mijn moeder is het alsof het heeft geregend, want

Ze vindt mijn geliefde gewoon een mooie pop.

We hebben 's ochtends agressief gepraat - prikt met jodium

Ik sloeg de deur dicht en ging weg, terwijl ik thuis iets vergat.

Dus ik begreep dat niet, hoezeer ik mijn hersens ook pijnigde,

Na een tijdje stemde mijn moeder ermee in haar in huis te nemen.

Ik was waarschijnlijk drie jaar oud

Toen mijn eerste verzoeken gingen.

Vader in twee ploegen

Werkte in een fabriek.

Ging op de vrije dag,

Voor mij een auto kopen in de "kinderwereld" met afstandsbediening.

Hij werkte twee weken aan een snelle fiets,

En er was simpelweg niet genoeg geld voor Camelots.

En hij, om me niet teleur te stellen, heeft schulden bij een vriend

Gevraagd om deze schoenen die ochtend te kopen

ik wist dit niet

Of hij wist het, maar hij was waarschijnlijk te klein.

Ik schaam me elk moment van de moeilijkheden

Wat ik deed, maar ik zal de fouten niet wissen, het spijt me.

Vader, ik was 19, sterk

Ik was ziek en was agressief tegen mijn moeder.

Ik wist het toen niet meer, maar zij niet

Voor de eerste keer in mijn leven ging ik weg en kuste haar niet.

En ik huil, mama, ik huil

Net zoals je die dag op de bank lag te snikken.

Ik heb je geruild voor een teef, je zult me ​​vergeven,

God zal vergeven... maar hoe kan ik mezelf vergeven, vertel het me?

Hoe om te gaan met het geweten dat van binnenuit scheurt

Langzaam, stukje bij beetje, hoe vergeef je jezelf?

Ik ben oneerlijk tegen je geweest en ik zweer het

Ik zal je nooit teleurstellen zolang de hartslag klopt.