Письмо для мамы Томаса - Bahh Tee

Волновалась с самого утра,

Будто бы сама, вместе с сыном

Пойдет сегодня в первый класс.

Баловать его не могла.

Две работы, мать-одиночка.

Жизнь без прикрас.

Томас, как же быстро он растет.

В детстве мы не думаем о том, что нас ждет.

И вот, за спиной рюкзак, в руках букет,

Том шагает в школу, хоть учебу и не мог терпеть.

Первый месяц, новые друзья, новая семья, новый мир.

Где-то в середине октября учитель подзывает Томаса.

Вручив конверт просит передать матери письмо,

А ответ может не писать, мама все поймет.

После уроков Том бежит к ней на работу.

«Мама, почитай!

Там ведь про меня!

Что написано?»

Она взглянув отвечает

«Учитель пишет, что ты молодец и умница,

Только в школе учатся совсем простые дети.

Знаешь, твой талант не раскрыть в обычной школе.

Нужно заниматься больше,

Тогда ты станешь великим человеком.

Томас, я репетитора найму,

Чтобы ты занимался дополнительно.

А в школу больше не ходи, ведь ты особенный.

Чему-то научить тебя они не способны».

Припев:

Томас, ты моя сила, ты моя гордость,

Перед тобой открыты все двери.

Томас, ты моя сила, моя гордость,

Знал бы ты, как я сильно в тебя верю.

Второй Куплет: Bahh Tee

Он сидел в большом кабинете,

За столом усыпанном бумагами и документами.

И он стал большим человеком.

Что уж там, великим, но к сожалению об этом

Мама не узнала, когда ее не стало.

Тому было двадцать шесть, он обещал ей

Продолжать идти вперед и не сдаваться,

Бороться, сжимая в кулаки пальцы.

Научные статьи, десятки книг и открытий.

Томаса сегодня называл весь мир великим,

А ему снился по ночам дом их старый,

В котором жил он с мамой, будучи мальчуганом.

С тех пор, как она ушла, за его порог

Он не заступил ни разу;

Пытался, но не смог.

Но в этот вечер, десятую годовщину,

Решил преодолеть себя, собравшись с силой.

Среди вещей, давно покрытых паутиной,

Он нашел то самое письмо, и лавиной

Нахлынули воспоминания, он впервые

Прочел это письмо сам, сидя у камина

«Уважаемая мама Томаса, это печально,

Но ваш ребенок совсем не обучаемый.

В школе он просто-напросто теряет время.

Вы его отдайте лучше кому-то в подмастерье.

Пускай научится какому-нибудь ремеслу,

Вместо того, чтобы учиться счету и письму»

Том заплакал, до утра сидел, рыдал,

И все время мамины слова повторял.

Томас, моя сила, моя гордость,

Перед тобой открыты все двери.

Томас, моя сила, моя гордость,

Знал бы ты Знал бы ты

Томас, моя сила, моя гордость,

Перед тобой открыты все двери.

Томас, моя сила, моя гордость,

Знал бы ты, как я сильно в тебя верю.

Знал бы ты, как я сильно в тебя верю.

Bezorgd sinds de ochtend

Als in haar eentje, samen met haar zoon

Gaat vandaag naar het eerste leerjaar.

Ik kon hem niet verwennen.

Twee banen, alleenstaande moeder.

Leven zonder verfraaiing.

Thomas, wat groeit hij snel.

In de kindertijd denken we niet na over wat ons te wachten staat.

En nu, achter een rugzak, in de handen van een boeket,

Tom loopt naar school, ook al kon hij niet tegen studeren.

Eerste maand, nieuwe vrienden, nieuwe familie, nieuwe wereld.

Ergens half oktober belt de leraar Thomas.

Nadat hij de envelop heeft overhandigd, vraagt ​​hij de moeder een brief te geven,

En het antwoord is misschien niet geschreven, mama zal alles begrijpen.

Na school rent Tom met haar naar het werk.

“Mam, lees!

Het gaat over mij!

Wat is geschreven?

Ze kijkt op en antwoordt

“De leraar schrijft dat je goed gedaan en slim bent,

Alleen heel eenvoudige kinderen studeren op school.

Weet je, je talent kan niet onthuld worden op een gewone school.

Moet meer doen

Dan word je een geweldig mens.

Thomas, ik zal een leraar inhuren,

Voor jou om extra werk te doen.

En ga niet meer naar school, want je bent bijzonder.

Ze kunnen je niets leren."

Refrein:

Thomas, jij bent mijn kracht, jij bent mijn trots,

Alle deuren staan ​​voor je open.

Thomas, jij bent mijn kracht, mijn trots,

Als je eens wist hoeveel ik in je geloof.

Tweede vers: Bahh Tee

Hij zat in een groot kantoor,

Aan een tafel bezaaid met papieren en documenten.

En hij werd een grote man.

Wat is er, geweldig, maar helaas hierover

Moeder wist niet wanneer ze weg was.

Tom was zesentwintig, dat beloofde hij haar

Blijf doorgaan en geef niet op

Vecht, bal je vingers tot vuisten.

Wetenschappelijke artikelen, tientallen boeken en ontdekkingen.

Thomas noemde vandaag de hele wereld groot,

En hij droomde 's nachts van hun oude huis,

Waarin hij als kleine jongen bij zijn moeder woonde.

Sinds ze wegging, voorbij zijn drempel

Hij stapte nooit in;

Geprobeerd maar kon niet.

Maar vanavond, de tiende verjaardag,

Ik besloot mezelf te overwinnen door mijn krachten te bundelen.

Onder dingen die lang bedekt waren met spinnenwebben,

Hij vond diezelfde brief, en een lawine

Herinneringen kwamen boven, voor de eerste keer dat hij

Ik heb deze brief zelf gelezen, zittend bij de open haard

"Lieve moeder van Thomas, dit is verdrietig,

Maar uw kind kan helemaal niet opvoeden.

Op school verliest hij gewoon tijd.

Je kunt het beter aan iemand geven als leerling.

Laat me wat vak leren

In plaats van te leren tellen en schrijven"

Tom huilde, zat tot de ochtend op, snikkend,

En de hele tijd herhaalde ik de woorden van mijn moeder.

Thomas, mijn kracht, mijn trots,

Alle deuren staan ​​voor je open.

Thomas, mijn kracht, mijn trots,

Zou je het weten Zou je het weten?

Thomas, mijn kracht, mijn trots,

Alle deuren staan ​​voor je open.

Thomas, mijn kracht, mijn trots,

Als je eens wist hoeveel ik in je geloof.

Als je eens wist hoeveel ik in je geloof.