Гастрольная - Bahh Tee

Уже прощаемся так легко мы.

В моем мире слетать в Сибирь, как в продуктовый

Сходить за чаем или хлебом, но к обеду я — не вернусь

Стук вагонов, в окна ветер.

Качаюсь в аэро-экспрессе,

За ужинным столом семейным пустует место.

Когда едешь — СМС-ни, когда еду — СМС-ну.

Место встречи изменить нельзя,

Пересекаемся в аэропортах с друзьями.

И знаете, в глазах каждого немного грусти —

И все ждут выхода на сцену — там отпустит.

И, если знаю я что-то, что другим неведомо —

Так это каждую лазейку в Домодедово.

А остальное на ладони — секретов нету.

Тут нас ожидают за кулисами те же проблемы.

— Добрый день.

Добро пожаловать на борт!

— А, привет.

Я уже давно знаком со стюардессами,

Но не со всеми, а часто летаем их рейсом.

Они в курсе — я не ем конфеты,

Прессу читаю редко, и уже в курсе —

Если вдруг усну, то будить меня не нужно.

Поем, как проснусь.

Кач в уши.

Трап, суша.

Нас встречают, в ресторан покушать.

Садись сюда, нет, туда, нет, вот там.

Лучше открой окно, нет, закрой —

Ведь тут так душно.

Все суетятся что-то, бегают,

А я смотрю них и думаю: «Вот мне бы так…»

Они живут в своем городе,

И до дома при желании могут даже дойти пешком.

«Ну, как тебе наша столица?»

Республики такой-то Федерации Российской.

Я столько городов объездил на самом деле,

Но рассказать смогу разве что про отели.

Сравниваю города по красоте магнитиков.

Кстати, задумываюсь о втором холодильнике.

А девушки у вас красивые…

Хотя и где там сыщешь некрасивых-то в России?

Перед выходом на сцену, я спокоен до последнего.

Почти сирены начнут выть внутри,

Как меня объявят сразу —

Меня вынесет туда на волне экстаза.

Я клянусь, ни разу не было такого,

Чтобы я не задрожал, не волновался, как ребенок.

И если что-то держит тут, то только это.

Не будет этой дрожи — не станет и концертов.

Вас тут сотни или тысячи,

И я бы пел вам до утра не уставая,

Лишь бы в отеле не оказаться через два часа после концерта —

О том, как тяжело все это — поймут свои лишь,

Кто в этой каше с остальными заварились.

Аэро-экспресс, домой дорога,

Мама встретит у порога.

Обнимаемся, здороваемся — мы теплее, чем прощаемся.

«И слава Богу, что доехал…» —

Подумает внутри каждый, но не скажет об этом вслух.

Даже подумать страшно, что мог бы я и не вернуться,

Что завтра дальше надо держать путь, а куда — неважно.

Работа есть такая: вся жизнь — путь домой,

Когда своя постель кажется тебе чужой.

We nemen zo gemakkelijk afscheid.

In mijn wereld, vlieg naar Siberië, als een kruidenierswinkel

Ga voor thee of brood, maar ik kom niet terug voor het avondeten?

Het geluid van rijtuigen, de wind in de ramen.

Ik rijd in de aero-express

Er is een lege stoel aan de familietafel.

Als je gaat - sms-nee, als je gaat - sms-goed.

Ontmoetingsplaats kan niet worden gewijzigd,

We kruisen paden met vrienden op luchthavens.

En weet je, in de ogen van iedereen is er een beetje verdriet -

En iedereen wacht om het podium op te gaan - daar zullen ze loslaten.

En als ik iets weet wat anderen niet weten...

Dit is dus elke maas in Domodedovo.

En de rest is in de palm van je hand - er zijn geen geheimen.

Hier wachten ons achter de schermen dezelfde problemen.

- Goedenmiddag.

Welkom aan boord!

- Oh Hallo.

Ik ken stewardessen al heel lang,

Maar niet met iedereen, maar vaak vliegen we hun vlucht.

Ze weten - ik eet geen snoep,

Ik lees zelden de pers, en ik weet al -

Als ik plotseling in slaap val, hoef ik me niet wakker te maken.

Eet als ik wakker word.

Zwaai in de oren.

Val, droog.

We zijn ontmoet, in een restaurant om te eten.

Zit hier, nee, daar, nee, daar.

Liever het raam open, nee, sluit het

Omdat het hier zo benauwd is.

Iedereen maakt zich druk, rent rond,

En ik kijk ernaar en denk: “Zo zou ik…”

Ze wonen in hun stad

En als ze willen, kunnen ze zelfs naar het huis lopen.

"Nou, wat vind je van onze hoofdstad?"

Republiek van die en die Russische Federatie.

Ik reisde eigenlijk naar zoveel steden,

Maar ik kan je alleen vertellen over hotels.

Ik vergelijk steden door de schoonheid van magneten.

Ik zit trouwens te denken aan een tweede koelkast.

En je meisjes zijn mooi...

Maar waar vind je lelijke mensen in Rusland?

Voordat ik het podium op ga, ben ik tot het laatst kalm.

Binnen beginnen bijna sirenes te loeien

Hoe word ik onmiddellijk aangekondigd -

Ik zal daarheen gedragen worden op een golf van extase.

Ik zweer dat het nog nooit eerder is gebeurd

Zodat ik niet beef, maak je geen zorgen als een kind.

En als er hier iets blijft, dan alleen dit.

Zonder dit beven zijn er geen concerten.

Er zijn honderden of duizenden van jullie hier

En ik zou voor je zingen tot de ochtend zonder moe te worden,

Om te voorkomen dat je twee uur na het concert in het hotel bent...

Over hoe moeilijk het allemaal is - alleen hun eigen mensen zullen het begrijpen,

Wie is in deze puinhoop met de rest gebrouwen.

Aero-express, weg naar huis,

Mam zal je bij de deur ontmoeten.

We knuffelen, zeggen hallo - we zijn warmer dan we afscheid nemen.

“En godzijdank dat ik aankwam ...” -

Iedereen zal van binnen denken, maar zal het niet hardop zeggen.

Het is eng om zelfs maar te denken dat ik misschien niet meer terugkom,

Dat je morgen weer je weg moet vervolgen, maar het maakt niet uit waar.

Er is zo'n baan: al het leven is de weg naar huis,

Wanneer je bed aanvoelt als dat van iemand anders.