Rien ne s'oublie - Axel Bauer

Si j’ai jeté au hasard des morceaux de ma vie

Sur des quais dans des gares sur des cargos de nuit

Tant de vrais paradoxes

De faux paradis

J’ai voulu oublier que rien ne s’oublie

Rien ne s’oublie

Rien ne s’oublie

Si j’ai laissé mon regard s’enfuir parfois la nuit

Sur des peaux pleines d'égard remplies de poésie

Aux sourires d’ivoire l’ivresse éblouie

L’ombre d’un trottoir de Londres ou Paris

Qui se fout de savoir tout ce que j’ai appris

Je n’ai vu que du feu mais aucun génie

Je n’ai jamais oublié que rien ne s’oublie

Rien ne s’oublie

Rien ne s’oublie

Je recollerai les morceaux un jour j’inventerai

Je finirai par faire le tour et tirer un trait

Me ranger c’est impossible

Me poser c’est impensable

J’avance même si rien ne s’oublie

Rien ne s’oublie

Rien ne s’oublie

Rien ne s’oublie

Rien ne s’oublie

Mais tout se sublime

Rien ne s’oublie

Rien ne s’oublie

Als ik willekeurig stukjes van mijn leven zou weggooien

Op perrons in stations op nachtvrachtschepen

Zoveel echte paradoxen

Valse paradijzen

Ik wilde vergeten dat niets wordt vergeten

Niets wordt vergeten

Niets wordt vergeten

Als ik 's nachts soms mijn blik laat ontsnappen

Op attente huiden vol poëzie

Met ivoor glimlacht de verblinde dronkenschap

De schaduw van een trottoir in Londen of Parijs

Wie geeft er om alles te weten wat ik heb geleerd

Ik zag alleen vuur maar geen genie

Ik ben nooit vergeten dat niets wordt vergeten

Niets wordt vergeten

Niets wordt vergeten

Ik zal op een dag de stukjes oppakken die ik zal uitvinden

Ik zal uiteindelijk rond gaan en een lijn trekken

Mij ​​wegstoppen is onmogelijk

Mij ​​vragen is ondenkbaar

Ik ga vooruit, zelfs als niets wordt vergeten

Niets wordt vergeten

Niets wordt vergeten

Niets wordt vergeten

Niets wordt vergeten

Maar alles is subliem

Niets wordt vergeten

Niets wordt vergeten