Millenarians' Mirror - Augie March

As a bird you are constant at war,

so sharp and so early,

but the world was so weary before

so how can you expect me to rise in the last light of the moon?

Do you know what these feelings are for?

You dissemble, don’t show them to me,

But the world is not worldly anymore

so how can you expect me to be?

Not the low louse, not the starry mote mouse,

there’s no-one here are lower than me in this house

of the earth, o the earth,

come mimic the moon.

Lintel, lintel, over my door,

Load bearing brow of my galaxy,

Why don’t you break when you’ve broken before?

Banish my ceiling and vanish my floor?

And the world doesn’t hear us anymore,

we are poorer than sounds without echoes,

echoes and only echoes, no more,

engaging in raising the hollowest roar.

It’s the last round and nothing’s been found

save for numinous traces, lines in our faces, in the air…

You are lonely of late,

I am gone, in a state,

There’s nothing to tell you but wait for the earth,

O the earth to mimic the moon.

Als vogel ben je constant in oorlog,

zo scherp en zo vroeg,

maar de wereld was eerder zo vermoeid

dus hoe kun je verwachten dat ik opsta in het laatste licht van de maan?

Weet je waar deze gevoelens voor zijn?

Je demonteert, laat ze me niet zien,

Maar de wereld is niet meer werelds

dus hoe kun je van mij verwachten dat ik ben?

Niet de lage luis, niet de met sterren bezaaide muis,

er is hier niemand lager dan ik in dit huis

van de aarde, o de aarde,

kom de maan nabootsen.

Bovendorpel, bovendorpel, boven mijn deur,

Dragende wenkbrauw van mijn sterrenstelsel,

Waarom breek je niet als je eerder hebt gebroken?

Mijn plafond verbannen en mijn vloer laten verdwijnen?

En de wereld hoort ons niet meer,

we zijn armer dan geluiden zonder echo's,

echo's en alleen echo's, niet meer,

bezig met het verhogen van het holste gebrul.

Het is de laatste ronde en er is niets gevonden

behalve numineuze sporen, lijnen in ons gezicht, in de lucht...

Je bent de laatste tijd eenzaam,

Ik ben weg, in een staat,

Er is niets om je te vertellen, maar wacht op de aarde,

O de aarde om de maan na te bootsen.