Droving Woman - Missy Higgins, Augie March, Paul Kelly

She buried him down on the edge of town

Where the brigalow suckers on the cemetery creep

She stood with them children in a heavy brown gown

What you want you just can’t always keep

«I'm sorry», I says, «I knew him so well»

Though your body is young you just never can tell

When the hand of fate rings the final death knell"

She just turned with the saddest of smiles

She says «At the start well we knewed it so hard

We were always dealt the severest of cards

Honeymoon spent droving Jamieson’s stock

Through the wildest winter you seen

Romantic notions of horses and land

They were soon dispelled as a fantasised dream

Watching cattle at night in the mid-winter cold

Turns a person, both wiry and old

The flame of the breakfast fire’d be dead

As the sun rose up he’d be miles up ahead

I’d be breaking the camp there and rolling the beds

While he fanned the stock wider for feed

When the weather turned sour with the onset of rain

An' the truck’d bog down to the axle mains

He’d move ahead with pack saddles and chains

And I’d wait in the mud by the road

With the blankets and canvas there hung out to dry

With nothing for heat 'cause you couldn’t light a fire

With no stock permit for the forthcoming shire

The dog’d whimper in the winter wind rain

Cattle don’t camp where they’re sloshing in rain

They keep walking all night like a dog on a chain

He’d be red eyed and weary with a pack horse gone lame

I’d sit miles behind in the mud

It was down through Charleville up to Julia Creek

Living on syrup and damper and salted corn meat

We had nothing but the ‘roos and the mailman to meet

We’d move up and down with the rains

But them inland skies have the starriest of nights

With the dance of the fire throwing flickering lights

The beauty of it’s sunsets were a constant delight

I felt that nature had let me intrude

The enormous vastness of them inland plains

Gives you a lonely contentment to which you can’t put a name

It’s satisfied glow city folks seldom attain

They spend life on a right rigid rail

The kids got their schooling from the government mail

We posted their work in at each cattle sale

They considered the learning a self imposed jail

They’d rather help their father and fail

Early last month at the end of the dry

He was given a horse nobody could ride

Alert were his ears with a fire in his stride

He was young and his spirit was wild

To catch him each morning was an hour long battle

We had to collar rope his near side to throw on the saddle

He’d bite and he’d strike, he made my nerves rattle

Pandemonium reigned with each ride

It was a hot summers' mornin' at the government bore

There was stillness around that I’d never felt before

How could he know it was fate at his door

That was stealthily watchin' his moves

He mounted up quick taking slack from the reins

Grasped a full hand of hair from the horses long mane

He’d just hit the saddle when the horse went insane

Churning dust in a frenzy of fear

The girth on the saddle let go at the ring

The surcingle slipped it was impossible to cling

The horse felt it go made a desperate fling

He was thrown to the length of the reins

I heard his spine snap like a ‘roo shooters' shot

He’d busted his back on the concreted trough

Sickness and fear were the feelings I got

For the doctor was a six hour drive

I looked at his face and his colour turned white

He turned slowly and said «I can’t make it till night

My body is broken, I’m bleedin' inside»

And the life slowly drained from his eyes

I’ll sell up the plant and I’ll move here to town

Before the winter returns with a chill on the ground

For what I’ve just lost can seldom be found

I was blessed with the gentlest of men

Eventually the children will move to the east

But I couldn’t stand the bustle of even a quiet city street

I’ll stay in the scrub here where my heart really beats

For some dogs grow too old for change.

Ze begroef hem aan de rand van de stad

Waar de brigalow sukkels op de begraafplaats kruipen

Ze stond met die kinderen in een zware bruine jurk

Wat je wilt, kun je niet altijd houden

«Het spijt me», zeg ik, «ik kende hem zo goed»

Hoewel je lichaam jong is, weet je het nooit

Wanneer de hand van het lot de laatste doodsklok luidt"

Ze draaide zich gewoon om met de meest trieste glimlach

Ze zegt: "In het begin wisten we dat het zo moeilijk was"

We kregen altijd de zwaarste kaarten gedeeld

Huwelijksreis doorgebracht met het rijden van Jamieson's aandelen

Door de wildste winter die je hebt gezien

Romantische ideeën over paarden en land

Ze werden al snel verdreven als een gefantaseerde droom

's Nachts in de winterkou naar vee kijken

Verandert een persoon, zowel pezig als oud

De vlam van het ontbijtvuur zou dood zijn

Als de zon opkwam, zou hij mijlen vooruit zijn

Ik zou daar het kamp opbreken en de bedden oprollen

Terwijl hij de voorraad wijder aanwakkerde voor voer

Toen het weer zuur werd met het begin van de regen

En de truck zou vastlopen op de asleiding

Hij zou verder gaan met pakzadels en kettingen

En ik zou wachten in de modder langs de weg

Met de dekens en canvas daar te drogen gehangen

Met niets voor warmte, want je kon geen vuur maken

Zonder voorraadvergunning voor het aanstaande graafschap

De hond jammerde in de winterwindregen

Runderen kamperen niet waar ze klotsen in de regen

Ze blijven de hele nacht lopen als een hond aan een ketting

Hij zou rode ogen hebben en moe zijn van een kreupel paard

Ik zou kilometers achter in de modder zitten

Het was door Charleville tot aan Julia Creek

Leven op siroop en damp en gezouten maïsvlees

We hadden niets anders dan de 'roos en de postbode om te ontmoeten'

We gingen op en neer met de regen

Maar die binnenlucht heeft de meest sterrennachten

Met de dans van het vuur die flikkerende lichten werpt

De schoonheid van de zonsondergangen was een constante verrukking

Ik voelde dat de natuur me had laten binnendringen

De enorme uitgestrektheid van hun binnenvlaktes

Geeft je een eenzame voldoening waaraan je geen naam kunt plakken

Het is tevreden dat glow city-mensen zelden bereiken

Ze brengen hun leven door op een rechte stijve rail

De kinderen kregen hun scholing van de post van de overheid

We hebben hun werk op elke veeverkoop geplaatst

Ze beschouwden het leren als een zelfopgelegde gevangenis

Ze helpen liever hun vader en falen

Begin vorige maand aan het einde van de droge periode

Hij kreeg een paard waar niemand op kon rijden

Alert waren zijn oren met een vuur in zijn pas

Hij was jong en zijn geest was wild

Om hem elke ochtend te vangen was een gevecht van een uur

We moesten zijn dichtstbijzijnde kant vastbinden om op het zadel te gooien

Hij zou bijten en hij zou toeslaan, hij maakte mijn zenuwen rammelen

Pandemonium regeerde bij elke rit

Het was een hete zomerochtend bij de regeringsboring

Er was stilte in de buurt die ik nog nooit eerder had gevoeld

Hoe kon hij weten dat het lot aan zijn deur stond?

Dat was stiekem kijken naar zijn bewegingen

Hij klom snel op en nam de teugels los

Greep een volle hand haar van de lange manen van het paard

Hij had net het zadel geraakt toen het paard krankzinnig werd

Stof karnen in een razernij van angst

De singel op het zadel laat los bij de ring

De singel gleed af, het was onmogelijk om vast te houden

Het paard voelde dat het ging en maakte een wanhopige gooi

Hij werd over de lengte van de teugels gegooid

Ik hoorde zijn ruggengraat knappen als een 'roo shooters' shot

Hij had zijn rug tegen de betonnen trog geslagen

Ziekte en angst waren de gevoelens die ik kreeg

Voor de dokter was het zes uur rijden

Ik keek naar zijn gezicht en zijn kleur werd wit

Hij draaide zich langzaam om en zei: "Ik kan de nacht niet halen"

Mijn lichaam is gebroken, ik bloed van binnen»

En het leven trok langzaam uit zijn ogen

Ik verkoop de plant en verhuis naar de stad

Voordat de winter terugkeert met een chill op de grond

Want wat ik zojuist ben kwijtgeraakt, is zelden te vinden

Ik was gezegend met de zachtste van alle mannen

Uiteindelijk zullen de kinderen naar het oosten verhuizen

Maar ik kon niet tegen de drukte van zelfs een rustige stadsstraat

Ik blijf hier in het struikgewas waar mijn hart echt klopt

Sommige honden worden te oud voor verandering.