Schatten über Arkham - Asenblut

In fahlen Gedanken an weltvergess’nem Ort

Alte Mythen ranken und tragen uns hinfort

Akkumulation allen fernen Seins

Blitzt durch schillernden Weltentanz

Enthüllt die kleinste Fraktion

Der Menschheit kosmischer Irrelevanz

Menschliche

Irrelevanz

So falsch in ihrer eingebildeten Rolle

So fern von jeder Wahrheit noch

Fristen sie ihr Dasein

Und halten sich doch für Gott

Und doch bricht ihr Verstand

Unter sanftem Hauch von Schicksal

Bei einem Blick ins Antlitz der Ewigkeit

Werden sie von jedem Selbstbewusstsein wie durch Lobotomie befreit

In bleke gedachten op een vergeten plek in de wereld

Oude mythen verstrengelen en voeren ons mee

Accumulatie van alle verre wezens

Flitsen door iriserende werelddans

Onthult de kleinste factie

Van de kosmische irrelevantie van de mensheid

menselijk

irrelevantie

Zo nep in haar ingebeelde rol

Zo ver van enige waarheid nog

Ze eke uit hun bestaan

En toch denken ze dat ze God zijn

En toch breekt haar geest

Onder een zachte aanraking van het lot

Met een blik in het gezicht van de eeuwigheid

Zijn ze ontdaan van alle zelfbewustzijn zoals door lobotomie?