Drachenborn - Asenblut

Aus seinem Schlund gähnt schier unendlich

Der Schwärze Fauligkeitsodor

Die Zähne grau, doch mahlen sie nicht

Ein Stumpfer tiefer Korridor

Er führt weit in den Erdenleib

In den Schon lang kein Nass mehr dringt

Hat sich ein Gräuel jäh einverleibt

Dem man beharrlich Leben bringt

Sieh doch das Feld in voller Blüte

Schau ach wie reichhaltig das Mahl

Haus, Herd und Hof steh’n wohlbehütet

Und harren friedvoll dem Ordal

Weihevoll sind schon die Straßen

Und auch die Menschen präpariert

Wo Brüder fünf beisammen saßen

Steh’n sie heute nur zu viert

Sieh die Prozession sie zieht, an den Ort den jeder flieht

Stolz bläst Nordwind an die Fahnen, hoch über Drachenborn

Arglos nimmt er mit sein Lied auf dass dem Land kein Leid geschieht

An die Ruhestatt ihrer Ahnen, tief unter Drachenborn

Satt — Niemals ist er satt

Satt — Doch niemals wird er satt

Satt — Ist der Drache satt

Satt — Niemals ist er satt

Satt — Doch niemals wird er satt

Satt — Ist der Drache satt

Oh Bruderherz, ach wärest du nicht

Vom kindlich Plauderdrang bewohnt

Bliebest du im warmen Sonn’licht

Vom kalten Drachenborn verschont

Satt — Niemals ist er satt

Satt — Doch niemals wird er satt

Niemals sind wir satt

Wieder ersticken die Mauern den letzten qualvollen Ton

Wieder verschwinden im Rachen, denn so will es der Brauch

Wieder singen die Bauern, im Wind wogt sacht sich der Mohn

Wieder reibt sich der Drache den fetten, feisten Bauch

Gaapt bijna eindeloos uit zijn keel

De zwarte geur van rot

De tanden zijn grijs, maar ze knarsen niet

Een saaie diepe gang

Het leidt tot ver in het aardse lichaam

Waarin het lang geleden is dat nat is doorgedrongen

Een gruwel plotseling geassimileerd

Waartoe men voortdurend leven brengt

Kijk naar het veld in volle bloei

Kijk hoe rijk de maaltijd is

Huis, haard en tuin zijn goed beschermd

En vreedzaam wachten op de Ordal

De straten zijn al plechtig

En ook de mensen voorbereid

Waar broers vijf samen zaten

Sta daar maar met z'n vieren vandaag

Zie de processie die ze gaat, naar de plek waar iedereen vlucht

Noordenwind waait trots de vlaggen hoog boven Drachenborn

Hij zingt nietsvermoedend zijn lied dat het land geen kwaad zal gebeuren

Naar de rustplaats van hun voorouders, diep onder Drachenborn

Vol — Hij is nooit vol

Vol — Maar hij raakt nooit vol

Vol — Is de draak vol

Vol — Hij is nooit vol

Vol — Maar hij raakt nooit vol

Vol — Is de draak vol

Oh broer, oh, als je dat niet was

Bewoond door de kinderlijke drang om te kletsen

Je bleef in de warme zon

Gespaard van de koude Dragonborn

Vol — Hij is nooit vol

Vol — Maar hij raakt nooit vol

We zijn nooit vol

Weer smoren de muren het laatste kwellende geluid

Weer verdwijnen in de keel, want zo wil de gewoonte het

De boeren zingen weer, de klaprozen wiegen zachtjes in de wind

Weer wrijft de draak over zijn dikke, dikke buik