Помню - Artik & Asti

Время словно вода

И мы не в силах, жаль, вернуть всё назад

Как-будто и не было нас,

Но только я думаю, где ты сейчас, с кем ты сейчас

А, может быть, мы ещё встретимся случайно

Судьба подарит нам ещё один шанс,

Но в это мне больше не верится, ты мимо пройдёшь

Как-будто и не было нас

Но я всё ещё помню каждую линию на руке

Каждую родинку на тебе, касания твои

Я всё ещё помню каждую ночь на твоём плече

Каждую строчку о тебе, губы твои

Всё ещё помню каждую линию на руке

Каждую родинку на тебе, касания твои

Всё в этом мире не вечно, каждый немного, но грешен

Это законы природы, не избежать этих трещин

Любим, потом привыкаем, мне тебя так не хватает

В сердце будто бы рана болит и не заживает

Всё ищу глазами тебя среди людей я

И будто бы мир замер и солнце нас не греет

И, сколько бы ни верил во все эти идеи,

Но ведь летал над небом только рядом с ней я

Кажется, как-будто бы у времени нет конца,

Но до сих пор мне снятся твои глаза

Где бы ты ни была, где бы ни был я

Я твой, ты моя

Но я всё ещё помню каждую линию на руке

Каждую родинку на тебе, касания твои

Я всё ещё помню каждую ночь на твоём плече

Каждую строчку о тебе, губы твои

Всё ещё помню каждую линию на руке

Каждую родинку на тебе, касания твои

Tijd is als water

En we zijn helaas niet in staat om alles terug te sturen

Alsof we niet bestaan,

Maar alleen ik denk waar ben je nu, met wie ben je nu?

En misschien ontmoeten we elkaar nog eens bij toeval

Het lot geeft ons nog een kans

Maar ik kan het niet meer geloven, je komt wel voorbij

Alsof we niet bestaan

Maar ik herinner me nog steeds elke regel op mijn hand

Elke moedervlek op jou, jouw aanraking

Ik herinner me nog elke nacht op je schouder

Elke regel over jou, je lippen

Ik herinner me nog elke regel op mijn hand

Elke moedervlek op jou, jouw aanraking

Alles in deze wereld is niet eeuwig, iedereen is een beetje, maar zondig

Dit zijn de wetten van de natuur, deze scheuren zijn niet te vermijden

We houden van, dan wennen we eraan, ik mis je zo

In het hart, alsof de wond pijn doet en niet geneest

Ik zoek je tussen de mensen met mijn ogen

En alsof de wereld bevroor en de zon ons niet verwarmt

En hoeveel je ook gelooft in al deze ideeën,

Maar ik vloog tenslotte alleen naast haar door de lucht

Het lijkt alsof de tijd geen einde heeft,

Maar ik droom nog steeds van je ogen

Waar je ook bent, waar ik ook ben

Ik ben van jou, jij bent van mij

Maar ik herinner me nog steeds elke regel op mijn hand

Elke moedervlek op jou, jouw aanraking

Ik herinner me nog elke nacht op je schouder

Elke regel over jou, je lippen

Ik herinner me nog elke regel op mijn hand

Elke moedervlek op jou, jouw aanraking