Осколки - Artik & Asti

Ты – моя боль для сердца нож,

Мой алкоголь, чего же ты ждешь?

Ранил чуть-чуть.

Ну, давай, рань еще!

Ты – весь мой путь, и мне хорошо.

Когда с тобою - верю я сладкой лжи,

Когда ради тебя я готова жить,

Закрыв глаза, сожгла мосты, чтоб не убежать.

И все мечты о счастье на краю света,

И снова твоя ложь, но я верю в это.

Мое проклятье – ты.

Я люблю тебя обожать.

Давай, последнее бери, ведь мне не жаль!

Ты только храни в себе мой рай.

Ведь жизнь твоя – надежда из осколков стекла.

Прощай, ведь я уже не та, что так нужна.

Как от наркотика зависима.

И жизнь моя – надежда из осколков тебя.

Годы летят, я живу тобой.

Пью свою любовь, а ты – мою боль.

Все мои мечты... - не сбылась ни одна.

Ты дарил мне слезы, а я тебе – себя.

И сколько ни прошло бы лет, в моем сердце

Несчастная любовь помогает греться.

Ведь я сама сожгла мосты, чтоб не убежать.

Наверно, было глупо, и не вернуть

То время, когда выбрала этот путь.

Но все года, я знала – ты не любишь меня.

Давай, последнее бери, ведь мне не жаль!

Ты только храни в себе мой рай.

Ведь жизнь твоя – надежда из осколков стекла.

Прощай, ведь я уже не та, что так нужна.

Как от наркотика зависима.

И жизнь моя – надежда из осколков тебя.

Мое сердце с тобой играло в прятки,

И если спряталось - найдешь его вряд ли.

К нему дверь закрыта, его нету дома,

Тебе не открыли, хотя стучала долго.

Всюду за мной, но не оправдана цена риска.

Жизнь – сценаристка, пишет слишком быстро.

Прошу, не надо углубляться в подробности,

В мелочи, тонкости.

Если что, прости.

По ходу разрядилось наше магнитное поле.

Теперь максимум – симпатия, и не более.

Давай больше не будем трогать эту историю.

Любовь – химия, сложная лаборатория.

Не пойму, куда тебя тянет.

Просто представь, что меня нет.

Жду, когда же скажешь "стоп!", рвется трос.

Я не стою твоих: снов, слов, слез.

Давай, последнее бери, ведь мне не жаль!

Ты только храни в себе мой рай.

Ведь жизнь твоя – надежда из осколков стекла.

Прощай, ведь я уже не та, что так нужна.

Как от наркотика зависима.

И жизнь моя – надежда из осколков тебя.

Jij bent mijn pijn voor het hartmes,

Mijn alcohol, waar wacht je nog op?

Een beetje gewond.

Nou, kom op, vroeg!

Jij bent mijn hele pad en ik voel me goed.

Wanneer bij jou - ik geloof lieve leugens

Wanneer ik klaar ben om voor jou te leven

Ze sloot haar ogen en verbrandde de bruggen om niet weg te rennen.

En alle dromen van geluk aan het einde van de wereld,

En nogmaals je leugens, maar ik geloof erin.

Mijn vloek ben jij.

Ik hou van je aanbidden.

Kom op, neem de laatste, want het spijt me niet!

Je houdt alleen mijn paradijs in jou.

Je leven is tenslotte een hoop gemaakt van glasscherven.

Vaarwel, want ik ben niet degene die je zo nodig hebt.

Als een drugsverslaafde.

En mijn leven is hoop uit de fragmenten van jou.

Jaren vliegen voorbij, ik leef voor jou.

Ik drink mijn liefde, en jij drinkt mijn pijn.

Al mijn dromen... - geen enkele is uitgekomen.

Je gaf me tranen, en ik gaf jou mezelf.

En hoeveel jaren er ook voorbij gaan, in mijn hart

Onbeantwoorde liefde helpt om te koesteren.

Ik heb tenslotte zelf bruggen verbrand om niet weg te rennen.

Het was waarschijnlijk stom, en niet terug

De tijd dat ik dit pad koos.

Maar al die jaren wist ik dat je niet van me houdt.

Kom op, neem de laatste, want het spijt me niet!

Je houdt alleen mijn paradijs in jou.

Je leven is tenslotte een hoop gemaakt van glasscherven.

Vaarwel, want ik ben niet degene die je zo nodig hebt.

Als een drugsverslaafde.

En mijn leven is hoop uit de fragmenten van jou.

Mijn hart speelde verstoppertje met jou

En als het verborgen is, zul je het nauwelijks vinden.

De deur voor hem is dicht, hij is niet thuis,

Ze hebben hem niet voor je opengedaan, hoewel je lang hebt geklopt.

Overal achter me, maar de prijs van het risico is niet gerechtvaardigd.

Het leven is een scenarioschrijver, schrijft te snel.

Ga alsjeblieft niet in details.

In de kleine dingen, de subtiliteiten.

Zo ja, sorry.

Onderweg werd ons magnetische veld ontladen.

Nu is het maximum sympathie, en niets meer.

Laten we dit verhaal niet meer aanraken.

Liefde is scheikunde, een complex laboratorium.

Ik begrijp niet waar je heen gaat.

Doe net alsof ik er niet ben.

Ik wacht tot je "stop!" zegt, de kabel breekt.

Ik ben de jouwe niet waard: dromen, woorden, tranen.

Kom op, neem de laatste, want het spijt me niet!

Je houdt alleen mijn paradijs in jou.

Je leven is tenslotte een hoop gemaakt van glasscherven.

Vaarwel, want ik ben niet degene die je zo nodig hebt.

Als een drugsverslaafde.

En mijn leven is hoop uit de fragmenten van jou.