В погоне за белой тенью - Аркона

Светом неистовым, силой незримою

Словно плотно за горло держит петля

Как одинокого странника, страстно манимого

Луч маяка направляет меня

Я слышу, как трепещет земля

Бросившись в омуты грез, не владея собой

Следую свету того маяка

В то же мгновенье поглощенного тьмой

Ближе, ближе к призрачному свету

Мы спасенье ищем в очертаньях силуэта

Мы — ловцы иллюзий в облике забвенья

Искушенные

В погоне за белой тенью

…Тень, что никогда не будет освещена.

Как черна та долина, темны ее воды

Ложным светом манимые, беленой опьяненные

Мы дрейфуем, на тропе к маяку на другом конце мира

Оставаясь потерянными и покаёнными!

Ближе, ближе к призрачному свету

Мы спасенье ищем в очертаньях силуэта

Мы — ловцы иллюзий в облике забвенья

Искушенные

В погоне за белой тенью

Met een uitzinnig licht, een onzichtbare kracht

Alsof strak om de keel een strop wordt vastgehouden

Als een eenzame zwerver, hartstochtelijk aangetrokken

Bakenstraal leidt me

Ik hoor de aarde trillen

Haasten in de poelen van dromen, niet bezitten

Ik volg het licht van dat baken

Op hetzelfde moment opgeslokt door duisternis

Dichter, dichter bij het spooklicht

We zoeken redding in de contouren van het silhouet

Wij zijn de vangers van illusies onder het mom van vergetelheid

Verfijnd

Op jacht naar de witte schaduw

… Een schaduw die nooit zal worden verlicht.

Hoe zwart is die vallei, donker zijn zijn wateren

Aangetrokken door een vals licht, gebleekt bedwelmd

We drijven af, op het pad naar de vuurtoren aan de andere kant van de wereld

Verloren en berouwvol blijven!

Dichter, dichter bij het spooklicht

We zoeken redding in de contouren van het silhouet

Wij zijn de vangers van illusies onder het mom van vergetelheid

Verfijnd

Op jacht naar de witte schaduw