To co nienazwane - Anna Maria Jopek

Tyle było chwil dla których nie znalazłam odpowiednich słów.

A przecież to, co nienazwane — gubi się.

To, czego język nie ocali — traci sens.

Bezdomne, bezpowrotne, zmierza wprost do nieistnienia.

Zwinny mój język jest posłuszny mi.

Pieści Cię słowem, stwarza Ciebie i ocala Cię.

Jakich trzeba słów, abym opisać mogła oczu twoich żar?

Jak przetłumaczyć pojedyncze drżenie warg tak, aby rysy twe nie pozostały już

tylko wspomnieniem moim.

A więc czymś zupełnie innym…

Er waren zoveel momenten waarvoor ik de juiste woorden niet vond.

En toch gaat wat naamloos is verloren.

Wat taal niet kan redden - heeft geen zin meer.

Dakloos, onherstelbaar, het neigt regelrecht naar niet-bestaan.

Mijn behendige tong gehoorzaamt me.

Het streelt je met woorden, creëert je en redt je.

Welke woorden heb je nodig om je warmte te beschrijven?

Hoe een enkele liptrilling te vertalen, zodat uw gelaatstrekken niet langer aanwezig zijn

alleen mijn geheugen.

Iets heel anders dus...