Niebo - Anna Maria Jopek

Niebo.

Wierzę w Niebo.

Ono jest.

Byłam tam nie raz.

Potrzebę błękitnego zna wielu z nas.

Wielkie Niebo, czyste Niebo,

Jasny dach naszych ciemnych spraw.

Osłaniaj nas od złego, od lęku zbaw.

Myśli moje, myśli niespokojne nawet w snach

Niech żalu i zawiści nie przynoszą

Próbuję zmienić je w zachwytu krzyk,

W zdumienie, że jestem jeszcze chwilę.

A Niebo, wieczne Niebo

Jeśli jest sumą naszych dusz,

To blisko nam do niego.

Tuż tuż.

Lucht.

Ik geloof in de hemel.

Het is.

Ik ben er meer dan eens geweest.

Velen van ons kennen de noodzaak van blauw.

Grote hemel, heldere hemel,

Het heldere dak van onze donkere zaken.

Bescherm ons tegen het kwaad, red ons van angst.

Mijn gedachten, gedachten rusteloos, zelfs in dromen

Laat geen spijt en jaloezie je brengen

Ik probeer ze te veranderen in een schreeuw van verrukking,

Met verbazing ben ik nog even.

En de hemel, de eeuwige hemel

Als het de som van onze zielen is,

Het is dicht bij hem.

Bijna hier.