Bosa - Anna Maria Jopek

Œwit kropelki snu dr¿¹ we mgle,

œlad stopy na mchu lekkiej,

bosej, ch³ód rysuje ju¿ sieæ na szkle,

zmierzch szyje tu z chmur p³aszcz dla sosen.

To jest moje miejsce na ziemi,

tu mój czas, niech trwa, wiecznie.

Œwit z wierzbowych dróg zbiera szron

œlad minionych tu wszystkich wiosen,

ch³ód czerwieni ju¿ twarze s³oñc,

zmierzch na sierœci psów gna we wrzosy.

To jest moje miejsce na ziemi,

tu mój czas, niech trwa, wiecznie.

Œwit p³onie z nad ³¹k,

nios¹c mi zmierzch do moich r¹k,

czekam w oknie, chcê ju¿ nigdy nie,

nie liczyæ dni, chcê przez chwilê byæ samym wzrokiem.

To jest moje miejsce na ziemi,

tu mój czas, niech trwa, wiecznie.

Dageraad, de slaapdruppels trillen in de mist,

een voetafdruk op licht mos,

blootsvoets, de kou krabt al aan het glas,

schemering naait een mantel van de wolken voor de dennen.

Dit is mijn plek op aarde

hier is mijn tijd, laat het eeuwig duren.

Dageraad van de wilgenwegen verzamelt vorst

het spoor van alle bronnen die hier zijn gepasseerd,

het gezicht van de zon wordt al rood,

de schemering snelt naar de heide op de haren van de honden.

Dit is mijn plek op aarde

hier is mijn tijd, laat het eeuwig duren.

De dageraad brandt over de weide,

brengt mij de schemering in mijn handen,

Ik wacht in het raam, ik wil nooit

om de dagen niet te tellen, ik wil even het gezichtsvermogen zijn.

Dit is mijn plek op aarde

hier is mijn tijd, laat het eeuwig duren.