Garden of Love - Anna Eriksson

I’ve been killed, I really have

Softly shot by your magic hand

And the shimmering lights, glorious nights in the garden

I’ve been blind, yes I have

But something’s changed and I understand

What gentelness means in the garden

No, it’s not a secret that my heart had been buried, unfound

To the silence, to the dust

Into the sad and sorry ground

The garden of love, the garden of love gave me sorrow

The sinners and the saints

All they ever gave me were heartbrakes, babe

The Garden of Love, the Garden of Love left me hollow

The beggars and the fakes

All they ever gave me were heartaches, babe

And now you’re here to save me

Can I be saved?

I’ve been sad and so confused

That I’ve started wars just to feel abused

Scared of happiness, proud like a soldier

Now I’m lost without my shield

I’ve left all my arms on the battlefield

Through these rusty rhymes I plead, come to me

No, it’s not a secret that my heart had me buried, unfound

To the silence, to the dust, into the sad and sorry ground

The Garden of Love, the Garden of Love gave me sorrow

The sinners and the saints

All they ever gave me were heartbrakes, babe

The Garden of Love, the Garden of Love left me hollow

The beggars and the fakes

All they ever gave me were heartaches, maybe now you’re here to save me

Fruits of the tree in the midst of the garden

You shall not take it and you shall not pick it

God only knows that the day you will take it

Your eyes will be opened, your hearts will be poisoned

Take me, guide me, let me softly lie in your garden

Hold me, free me, never let me leave you

Ik ben vermoord, echt waar

Zachtjes geschoten door je magische hand

En de glinsterende lichten, glorieuze nachten in de tuin

Ik ben blind geweest, ja dat heb ik

Maar er is iets veranderd en ik begrijp het

Wat vriendelijkheid betekent in de tuin

Nee, het is geen geheim dat mijn hart was begraven, niet gevonden

Naar de stilte, naar het stof

In de droevige en droevige grond

De tuin van liefde, de tuin van liefde gaf me verdriet

De zondaars en de heiligen

Het enige wat ze me ooit gaven was hartzeer, schat

De tuin van liefde, de tuin van liefde liet me leeg

De bedelaars en de vervalsingen

Het enige wat ze me ooit gaven was hartzeer, schat

En nu ben je hier om me te redden

Kan ik worden gered?

Ik was verdrietig en zo verward

Dat ik oorlogen ben begonnen om me misbruikt te voelen

Bang voor geluk, trots als een soldaat

Nu ben ik verloren zonder mijn schild

Ik heb al mijn armen op het slagveld gelaten

Door deze roestige rijmpjes smeek ik, kom naar me toe

Nee, het is geen geheim dat mijn hart me liet begraven, niet gevonden

Naar de stilte, naar het stof, naar de droevige en droevige grond

De tuin van liefde, de tuin van liefde gaf me verdriet

De zondaars en de heiligen

Het enige wat ze me ooit gaven was hartzeer, schat

De tuin van liefde, de tuin van liefde liet me leeg

De bedelaars en de vervalsingen

Het enige wat ze me ooit gaven was hartzeer, misschien ben je nu hier om me te redden

Vruchten van de boom in het midden van de tuin

Je zult het niet nemen en je zult het niet plukken

Alleen God weet dat de dag dat je het zult nemen

Je ogen zullen worden geopend, je hart zal vergiftigd zijn

Neem me, leid me, laat me zacht in je tuin liggen

Houd me vast, bevrijd me, laat me je nooit verlaten