Mad Girl's Love Song - Anna Eriksson

You can call me Sylvia

I’ve seen you walk on by

With your naughty smile

You shoot me high

To the night light, so bright

You can call me Sylvia

You can call me what you like

In my twisted mind

Our stories rhyme

In the casket, we entwine

I forgive my daddy

When I’m under your haunting charms

I know that death becomes me

Loves a bed full of broken arms

I may be mad, I may be broken

But still

I may be sad, carelessly chosen

But still

This is still a love song

This is still a love song

A mad girl’s love song

You can call me Sylvia

And I sleep on broken glass

The dark despair

In the morning air

I wake up and someday miss

You can call me Sylvia

And I think our God plays dead

You can make me crawl

And induce my fall

I still pray for you instead

Please don’t bring me flowers

Flash white tulips above my grave

In these naked hours

Life can solemnly be my slave

I may be mad, I may be broken

But still

I may be sad, carelessly chosen

But still

This is still a love song

This is still a love song

A mad girl’s love song

No one can remember me like you do

Then forget me quite like you do

When you voice so softly soothes me

Then it crudely breaks me

Makes me feel no pain

No pain

I may be mad, I may be broken

But still

I may be sad, carelessly chosen

But still

This is still a love song

This is still a love song

A mad girl’s love song

Je kunt me Sylvia noemen

Ik heb je voorbij zien lopen 

Met je ondeugende lach

Je schiet me hoog

Naar het nachtlampje, zo helder

Je kunt me Sylvia noemen

Je mag me noemen hoe je wilt

In mijn verwrongen geest

Onze verhalen rijmen

In de kist verstrengelen we

Ik vergeef mijn vader

Als ik onder je angstaanjagende charmes ben

Ik weet dat de dood mij wordt

Houdt van een bed vol gebroken armen

Ik kan boos zijn, ik kan gebroken zijn

Maar nog steeds

Ik ben misschien verdrietig, achteloos gekozen

Maar nog steeds

Dit is nog steeds een liefdesliedje

Dit is nog steeds een liefdesliedje

Het liefdeslied van een gekke meid

Je kunt me Sylvia noemen

En ik slaap op gebroken glas

De donkere wanhoop

In de ochtendlucht

Ik word wakker en mis op een dag

Je kunt me Sylvia noemen

En ik denk dat onze God voor dood speelt

Je kunt me laten kruipen

En mijn val veroorzaken

Ik bid in plaats daarvan nog steeds voor je

Breng me alsjeblieft geen bloemen

Flitsende witte tulpen boven mijn graf

In deze naakte uren

Het leven kan plechtig mijn slaaf zijn

Ik kan boos zijn, ik kan gebroken zijn

Maar nog steeds

Ik ben misschien verdrietig, achteloos gekozen

Maar nog steeds

Dit is nog steeds een liefdesliedje

Dit is nog steeds een liefdesliedje

Het liefdeslied van een gekke meid

Niemand kan me herinneren zoals jij dat doet

Vergeet me dan, net zoals jij doet

Als je stem me zo zacht kalmeert

Dan breekt het me grof

Ik voel geen pijn

Geen pijn

Ik kan boos zijn, ik kan gebroken zijn

Maar nog steeds

Ik ben misschien verdrietig, achteloos gekozen

Maar nog steeds

Dit is nog steeds een liefdesliedje

Dit is nog steeds een liefdesliedje

Het liefdeslied van een gekke meid