Rose - Anita Lipnicka, John Porter

I put a rose

Upon your pillow

Where you rest your hair

I felt kind of artificial, clumsy

Putting it right there

There’s a rose

Upon your pillow

An open wound painfully sharp

It’s the perfect sign

You never know how long it’s going to last

Tell me, Will you come back?

Oh, Dearest, I must go away

Every time we hold each other

This could be our final day

There’s a rose

Upon our pillow

Staring us in the face

Telling us to do something

Before it gets too late

I stare

At your pillow

Where we lay side by side

Tightly wrapped together

Safe from the outside

In the shadows

Of early morning

When the village is sound asleep

In the silence

Before the birds sing

I can hear her gently weep

Ik heb een roos gezet

Op je kussen

Waar je je haar laat rusten

Ik voelde me een beetje kunstmatig, onhandig

Om het daar te plaatsen

Er is een roos

Op je kussen

Een open wond pijnlijk scherp

Het is het perfecte teken

Je weet nooit hoe lang het gaat duren

Vertel me, kom je terug?

Oh, liefste, ik moet weggaan

Elke keer dat we elkaar vasthouden

Dit zou onze laatste dag kunnen zijn

Er is een roos

Op ons kussen

Ons in het gezicht staren

Ons vertellen om iets te doen

Voordat het te laat wordt

Ik staar

Aan je kussen

Waar we naast elkaar liggen

Strak in elkaar gewikkeld

Veilig van buitenaf

In de schaduwen

Van de vroege ochtend

Wanneer het dorp in diepe slaap is

In de stilte

Voordat de vogels zingen

Ik kan haar zachtjes horen huilen