In The Night - Andrew Peterson

I am weary with the pain of Jacob’s wrestling

In the darkness with the Fear, in the darkness with the Fear

But he met the morning wounded with a blessing

So in the night my hope lives on When Elisha woke surrounded by the forces

Of the enemies of God, the enemies of God

He saw the hills aflame with angels on their horses

So in the night my hope lives on I see the slave that toils beneath the yoke unyielding

And I can hear the captive groan, hear the captive groan

For some hand to stay the whip his foe is wielding

Still in the night my hope lives on I see the armies of the enemy approaching

And the people driven, trembling, to the shore

But a doorway through the waters now is opening

Like the son who thought he’d gone beyond forgiveness,

Too ashamed to lift his head--but if he could lift his head

He would see his father running from a distance

In the night my hope lives on I can see the crowd of men retreating

As he stands between the woman and their stones

And if mercy in his holy heart is beating

Then in the night my hope lives on I remember how they scorned the son of Mary

He was gentle as a lamb, gentle as a lamb

He was beaten, he was crucified, and buried

And in the night, my hope was gone

But the rulers of earth could not control Him

They did not take his life--he laid it down

All the chains of earth could never hope to hold him

So in the night my hope lives on

Ik ben moe van de pijn van Jacobs worstelen

In de duisternis met de angst, in de duisternis met de angst

Maar hij ontmoette de ochtend gewond met een zegen

Dus in de nacht leeft mijn hoop voort Toen Elisa wakker werd omringd door de troepen

Van de vijanden van God, de vijanden van God

Hij zag de heuvels in vuur en vlam staan ​​met engelen op hun paarden

Dus in de nacht dat mijn hoop voortleeft, zie ik de slaaf die zwoegt onder het juk onverzettelijk

En ik kan het gevangen gekreun horen, het gevangen gekreun horen

Voor een hand om de zweep te houden die zijn vijand hanteert

Nog steeds in de nacht dat mijn hoop voortleeft, zie ik de legers van de vijand naderen

En de mensen dreven bevend naar de kust

Maar er gaat nu een deur door het water open

Zoals de zoon die dacht dat hij voorbij vergeving was gegaan,

Te beschaamd om zijn hoofd op te tillen - maar als hij zijn hoofd kon optillen?

Hij zou zijn vader van een afstand zien rennen

In de nacht dat mijn hoop voortleeft, zie ik de menigte mannen zich terugtrekken

Terwijl hij tussen de vrouw en hun stenen staat

En als genade in zijn heilig hart klopt

Dan leeft in de nacht mijn hoop voort. Ik herinner me hoe ze de zoon van Maria minachtten

Hij was zachtaardig als een lam, zachtaardig als een lam

Hij werd geslagen, hij werd gekruisigd en begraven

En 's nachts was mijn hoop vervlogen

Maar de heersers van de aarde konden Hem niet beheersen

Ze namen zijn leven niet - hij legde het neer

Alle ketenen van de aarde zouden hem nooit kunnen vasthouden

Dus in de nacht leeft mijn hoop voort